elais...
geceyi beklemekten pervaneler gibi hep ışığa koşmaktan
karalara bürünmekten her akşam yeniden yeniden yanmaktan...

yoruldum..

elais
kumlara adını yazmaktan
her defasında silen dalgalarla boğuşmaktan
gökyüzünden yıldız koparıp okyanus karanlığına gömmekten
yanlızlığımı karanlığa gizleyip mumlara üflemekten yorgunum..

ah elais....
neden yollar hep senin gözlerinde biter...

bir tutam gülüş ne eder...

elais
aklın beş para etmediği sözün bittiği yerdeyim
tutunup öfkenin bir ucuna vefasızlığına baş kaldırmak
hüzne yaslayıp yorgun düşlerimi anlının orta yerinden vurmak ...

vurmak vardı ya ay zamanı...

yorgunum yorgun...

dağlarları beş taş gibi saçmaktan her gece..

düşlerimi alev alev yakmaktan
gözlerimin saçağına sığınmış ümidi kanatmaktan
her sabah yeniden güneşi tutuşturmaktan

göz kestiremediğim uzaklara bin umutla kanat çırpmaktan
ıslanmaktan her yağmurda ...

koca çınar misali eylül de yaprak yaprak savrulmaktan
yoruldum...

elais..
her gece boşluğa tekme savurmaktan
içimdeki gülen yüzlü coçuğu enkaz altında bırakmaktan
kentler kurup yıkmaktan...

yaralardan ..

dünlerden yarınlara
sözde kervan kurmaktan yoruldum ...

yoruldum
gözlerinde her gün ölmekten....

Hasan ODABAŞI