Ertelenmiş’ mücadelelerimde yenildim ANNE.!
Şimdi zaferini beklediğin,
gurur duyduğun
’Ela’ gözlü kahraman bildiğin ,
Sevda savaşcı’sı yok ANNE.!
Yenildi verdiği sevda savaşının kanlı muharebe alanında...
Kan revan üstüm başım, Yâr’a berelerim haddini aştı,
Yâr’la Yârenlik sınavından çıkamadım ANNE...!

Bilirsin sen bende’ki yanan Yâr ateşimin kavurucu sıcaklığını,
kaç geceler bekledin,
kaç geceyi baş ucumda sabahladın,
kaç Yâr mucadelesinden Yâr’alarımı sen sardın ANNE.!

Üzgünüm ANNE.!
Öğrettiğin onurlu sevmeyi,
Bağlılığı,bağımlı’ lıgı,
Beceremedim ANNE. . .
Ya Yâr dediğim Yâr’aladı,
ya Yâr’alarım Yâr’e bağlanmadı...
Neye uzansam bir tokat misali indi feleğin sillesi,
elime,dilime, gönlüme , güvenime. . .
Neyi sevsem hep benden önceleri vardı ANNE.!
Bumuydu senin hayat dediğin...
Ya Yâr’e geç kalıyordum,
Ya gecikmelerim son veriyordu...

Ulan ne istediniz benden .!
Sevgi ise alın .!
Alın’da başınıza çalın .!
Yeter’ki birikimlerimden çalmayın,
İstediginiz kadar beni benden alın kullanın.!
Ama,
sevgimi,onurumu,gururumu,
Ana Yâdiğarlarıma dokunmayın.!
Kaçınız Yâr’i Yârayla ayırt etti?
Kaçınız Yâr dediğine Yâra vermeden sevdi?
Ya aklınız başka yerdeydi,
ya başka’nız bir yerlerde...

Şimdilerde bitişlerime imza atanların,
karşıma sev diye çıkan soytarıların,
sevgimi verip’te almasını,bilmeyenlerin,
Ah’ını tutuyorum içimde öldürdüğünüz çocukla...
Ve Rabbime sığınıyorum Yâr kıymeti bilmeyenlerden,
Yâr deyipte Yâr/sızlık edenlerden. . .