Ne kadar sıkı giyinirsem giyineyim,
Bir tek ben üşüyorum sanki bu şehirde.
Bir tek ben yalnızım;
Kaldırımlarda kalabalığa karışıp yürüsem de..

Adımlarım..
Yırtık ayakkabılarından utanan çocuklar gibi,
Korkak..
Sağlam olmuyor,
Kopup gidecek korkusu taşıyor üstelik..
Yolda kalmak,
En çokta yarıda kalmak yoruyor..

Yorgunum..
Nereye gideceğim ben şimdi?
Sana giden yollar yine yarıda bitti
Devam etmedi asla,
Devamı gelmedi..

Gözlerimden yaş değil anı süzülüyor şimdi,
Beynimin mahşerinde dirilttiklerimle
Bir zamanlar diyorum;
Bizdik..
Son zamanlarda ise bizi hatırlayıp,
Kaybolmaya yüz tutmuş izlerimizi arıyorum..

Diyarlar dolaşıyorum..
Gittiğin yerdeyim belki..
Kimbilir,
Karşılaşmadık sadece,
Henüz görmedik birbirimizi,
Henüz bulmadık izimizi..
Aradıkça bizi,
Siliyoruz belki..
Ya da cinayet gibi gidişlerden öğrendik
İzlerimizi gizlemeyi..

Öğrendim en sonunda..
Seni,
Sizi bulunca kaybetmeyi..

Ahmet Kastancı