hasat zamanı
Düşürülmüş
bir gün daha... Senden başkası bilemez pas tutmuş çivi gibi kusursuz saplanan yalnızlık acısını... Vurulmuş bir gün daha… Senden başkası bilemez mızrak ucunda asılı geceleri… Kesintisiz devinim. Yarasa kanatlarına yazıyorum şiiri köpekbalığı sırtına iliştiriyorum mikro öyküyü. Göktaşı binlerce yıldır ıskalıyor dünyayı. Sadece talih mi? Eğer öyleyse şimdiye kadar kazanmış olmalıydık. Biri bir şey biliyor ve o ben değilim. Yıldızların canı cehenneme. Nil, bir kez daha taştığında endişe duyacak tarlalarım yok… Bereket kadınlarda. Yaz güneşinde mısır tarlasında koşan çıplak kadınlar düşlüyorum, hasat zamanı! |