DÜŞÜN...
Kaç hüzün bayram diye yaşarken...
Serin bir sabaha Düşlerimi katarken, Duvarlar ardında Yalnızları gördüm! Yargıç zaman kürsülerinde Haykıranları… Dipçik enselerinde Bıçkın infazlar! Bir bir okundu Ve dokundu mezara kadar… Deniz kumlarında kümelenenler! Sırtınızı Güneş yalarken Başkalarının zindanlarda Çürüdüklerini düşün Ve ışıltılı kelepçeleri Öpen bir çocuk: “Babamın elerini acıtma ne olur” Ve ardında gözyaşlarındaki Kaybetme korkusunu düşün. Ve gördüm gidenleri uçurumlara doğru “Uçurumlar yurdumdur” diyenleri Bir zambak ne anlatabilir ki Zulümden başka… Bir şiir sıkarken beynime Çığlıklar duydum! Feryatlar Kan yerine… İşitselliği bozuk Kulaklara damıtırım sözleri Mısralarım ağırdan… Acılara tanık oldum Ve sorumluyum Ve de haykırmalıyım… Sofrandayken Başkalarının aç kaldığını Ve... Rahat uyurken tüylü yatağında Başkalarının çölde yattığını Hücrelerinde gök özlemi Ve yıldızsızlık çektiklerini düşün... HRZ/2012 Sevgili Gamze, Sevgili Gülaz, Sevgili Aşkın gözyaşı, Sevgili Sadibal, sevgili Seher ve Sevgili Sera şair dostlarımın katkıları ve değerli yorumları için teşekkür ediyor saygıyla selamlıyorum. Teşekkürler |
açları , üşüyenleri , yaşarken ölen kişileri
düşünmeliydin karanlık odanda...
ve ellerini hapsetmeliydin duaya ..
içime cız eden bi şiirdi ... tebriklerimi sunuyorum