HANİ GÜZEL GÜNLERE İNANACAKTIK!Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ®
Kafamın içinde silgiler olmalıydı; seni unutabilmek için Sendeki ruhumu geri alabilmek için de hafızama… Senden uzaklaştığım gibi kendimden de uzaklaştım Dokunsam yıldızlara yakınımdır! ®
Mermileri bir yağmur kadar yağdığını düşün sevgili!
Camlar parçalanıyor, canlar yerde kanlar içinde… Şehir düşmüş; tutsak edilmiş, Seni düşlemeye Bir sigaram bile yok! Sevgili _Ben hayatı kahpe ayrılıklardan öğrendim Şimdi sırası mı ölmenin! Esir düşmüş bir şehir kadar yalnız ve çaresizim, Sevgili! Delikli uykularla uyurum, sonra her deliğinden bin yüzünle uyanırım Yüzüm, ellerim is içinde; barut kokuyorum sevgili! S/ağır olmuşum mesela; gök gürültüsünü andıran Silah sesleriyle “Bariyerlerin ya ötesinde, berisinde, yaşamak için taraf seç” Ya da “öleceksin!” diyorlar! _Zaman rüzgâra benzer, günler uzadıkça kısalıyorum ömrümden! Şafakları sökülemeyen bir yerdeyim, Sevgili Sokaklara çıkamadığımdan gündüzleri bile hep gecedir! Yaz rüzgârı üşütüyor yalnızlaştırıyor beni… Burada her söz kelepçeli! Susturucu bakışlar içindeyim! Bir kahve molası bile yok, yaşanamazlık var Bir şair ne yapabilir kalem kırmaktan başka… _İnandır önce kendini sonra savaşınla beni, sevgili! Sevgiye dair tüm söylenmemiş sözler, imgeler yer değiştirdi Hikâyeler bir başka dramatik oldu sevgili Hani “güzel günlere inanacaktık! Maviliklere motorları sürecektik” Heybetli kayaların gölgesinde ikindi çayları içecektik… Aldı başını gidiyor hayaller; oysa hayalsiz bir insan, insan olmaktan çıkıyor! _Sevgimi, beni seviyor sandığım “YÜREĞİNİN” orta yerinden kaybettim sevgili! RÜZGAR © /2016 |