Bir Kahve Molasıdır Sonbahar
Ankara’ya öyle yakışırdı ki Sonbahar
Seninle tüm hatıralara biz düşerdik karlar yerine… Yağmurlar gelir Üstümüze, yüzümüze Çekilin derken fırtınalar… Bir ayrılık senfonisidir Sonbahar… Geceler Bir de “onsuzluk” zordur Saniyesi hüzün Geçen saatlerden; Bir kahve molasıdır Sonbahar… Bazen sabah çayında Hazan sofrasında Sevgiye bir mola; Bir aşklanbaç molasıdır Sonbahar… Şiir ola Hikâye ola Düşen yapraklarla Kendin yola! Bir umut molasıdır Sonbahar… Direngen sevişmelerden Kalp çatlatırcasına Gülümsemeli İnsan… Ve aşk Aşk ve insan Ve inan sevgilim, inan Sen mavi Ben gökyüzündüm! Bir unutturma zamanıdır Sonbahar… Yıldızlı geçmişim yok artık Adresiz bir yerlerde Bir başına İzlerinden kalma Tozları yutmaktayım Bir yolculuk molasıdır Sonbahar… Paradoks iklimlerde Konsantre perisini Beklerken Deforme Hüzünleri biriktiriyorum Gündelik gün aralığından; Bir şiir molasıdır Gözlerine bakabilmek… Susun artık! Şimdi kafamdaki fon Müziklerini dinlemek İstiyorum… Ve Aşk biter Kanama durur; Sıkı bir hüzün Bastıracak birazdan; Sağanak yağmur mevsimidir Şehrinden kaybolmak Deman Ronahi( Poyraz Deman) / BİR SONBAHARDI MEVSİMLERDEN |
Düşündüren şiir çok güzeldi...
Kaleminize sağlık...
.......................................Saygı ve selamlar..