DÜN, BUGÜN,YARIN
Bilmeden nasıl olduğunu yaşamanın
Anlamadan geldi Dünya’ya, insanoğlu Korktu,daraldı yüreği Utandı çıplaklığından Utandı, kesik kesik ağladı Ağlarken bile özgür değildi üstelik Zaten kimseler de duymadı, O yalnız insanların çığlığını Sevmeyi öğrendi insanoğlu İnsan olmayı, Tutkuyu, Aşkı, Paylaşmayı öğrendi kendince Başkalaştı, Utanmadı.... Eşitsizliği bilmiyordu,insanoğlu Birileri çalmayı öğrendi gizlice Ve de haksızlık yapmayı Birileri; ekmeğini,aşını Kendi elleriyle sundu birilerine Yoksulluk kader oldu Öyle değilse bile... - İnsan olmayı öğrendi,insanoğlu Öğrenip barışı sundu birbirine Çıkarsısız sevmeyi öğrendi Giyindi,kuşandı, Yedi,içti,paylaştı Olan olmayana da verdi İnsan olmanın gururuyla Hiç kimse utanmadı. - Bir garip,insanoğlu bu Yaptığına pişman oldu,akşam Sabaha yeni bir haksızlık yaptı Arınmak için tüm hatalarından Aklını kullandı,utanmadı - Zaman insanı harcar mı,bilinmez İnsan zamanı kolay harcadı Ölü cenin çığlıklarında , Masallarla avunarak [ /kalin ] |