Sefahat
Herkes sevemez
Herkes hatırlamaz yaptıklarını Bir deniz oldu sefahat Ateşten kabarcıkları olan Hevesle aşk arasında Bedenlerle besliyor balıklarını Ey içimizde ki çocuk sevme sakın onlardan birini Öyle ki nasıl su ve ateş zıtsa birbirine Ne kadar seversen sev Onlar gibi düşemezsin, sefahatin peşine İnce kokuların, nemli nefeslerin, gecelerin diyarıdır Olduğunu sandığın kişiyi bile unutursun orada Hissettiğinle gönlüne düşen kor bir mi düşün Gönle düşen aşk iken hiç işlenir mi? Haram. |