Yaprak Dökmeye Başladığında
Aşk senin için hesapsız bir rüya
Tutmaz mayanda hiçbir akit Elbet sende uyanırsın Yaprak dökmeye başladığın vakit Geçmişin gölgelerini kovalarsın Ve her anı yüreğini acıtan bir kor olur Hani öylesine güzel geçen zaman için Güneşten kopan bir parça dediğin Anılar yakar yüreğini Usulca büyür içinde Ve bir sarmaşık gibi kaplar ruhunu Yalnızlık Tüm vakitleri bir anda yaşarsın Ve tersine döner nehirler Sen bilmezsin bunu Yaşattıklarını yaşarsın Ve en çok kime değer verdiysen Seni de o zehirler Yavaş yavaş ölürken içinde ki mutluluk Beyazlarından arınır matemine sığınırsın Sonsuz bir fıskiye olur artık gece Gözlerini her diktiğinde gökyüzüne Nokta nokta gözyaşlarını görürsün Ve bana yaşattıkların arasında Öyle anlar olacak ki Sen geçmez diyeceksin Ama bir köşede bir ömür geçecek. |