SEHER YELİ
Seher vakti esen rüzgar
Alabora etti gökkuşağının tüm renklerini Gök gri, bulutlar yakın Yapraklar dökülmüş tek tek Yağmur ıslağı yerler Kaygan zemin Ayakta nasıl duracak bilinmez Ve bir yolculuğun bitişi Yenildi ilkbahar… Ve bir sesleniş anaya İyilikle neden harmanladın beni Neden öğretmedin kötülükleri Nasıl öğretirdi Seher yelim anan İnsanın insanı tekmelemesini Vicdansızlığı ! Ve kalleşliği! Nasıl öğretir ki bir ana, göz nuru evladına İnanmak istemez, bilmek hiç Merhametsiz ellerin, gülünü hoyratça koparmasını Düşüncesi bile ağır gelir.. Öğretemez o yüzden evladına… Ve bilirse bunları yapanları Cellatı olur kötülüklerin.. Ve yok etmek ister onu üzenleri.. Gecenin karanlığında ki seher yeli Yıldızlar bilirim çok uzak Ay da saklamış kendini Sanma ki bu böyle devam edecek Geçecek, bitecek karanlık Her gecenin yok mu sabahı Yağmurdan sonra çıkmaz mı gökkuşağı Durma kalk ayağa Sakın bekleme, Utanmaz yapan yaptığından Yitirme umudunu Geçecek mevsim, gelen yaz Masmavi olacak yer gök Okyanus yüreklim Bir nanik yap Hatta dilini çıkar Bildiğin, tüm küfürleri et Seni tüm üzenlere inat gülümse Hatırla Can Babanın sözünü “Kim üzebilir ki seni sen istemedikten sonra” Sen verdiğin için değeri, değerli onlar Aldığın zaman değerini, geriye kalan ne? Anana teşekkür et, öğrettiği tüm güzellikler için Seslen içindeki çoçuğa Konuş kendinle, İyi ki böyleyim.. İyi ki seher Yeliyim İyi ki okyanus yürekliyim De bunları mutlak! En değerli sensin yaşadığın dünyada Bunu sakın unutma! Boy aynasının geç karşısına Bak yüzüne! Gülümse! Ben ne güzel insanım diye Bu şiir Seher Yeli şairemin birkaç gündür yazılan şiirlerinin etkisiyle hisleriyle yazılmıştır.. Onun için adı Seher Yelidir.. Duygular işte şiirde uyandı ve bunlar döküldü içimden ve Şaireme armağan etmek isterim... |