BAŞIM YENİ KAVGALARA GEBEBaşımın altında kaynar kazan Hançer yarası sesi Baygın kulaklarımda Isdırap çığlığı Kanım uğulduyor damarlarımdan dışarı Bir ülke gezdiriyorum başımda Yalnayak çocuk yüzleri Süt dişleri eksik ağızlar Gülümseyen Sesimi kaptı rüzgar Rengim fecr kızılı Vurur avuçlarımda taşıdığım Işığa Güneşin ışığı Sendeliyor doğruluyor Sendeliyor doğruluyor Elimdeki asa Doğruluk toprağından Tuğlalar istifliyor kollarım Sahilsizdir denizlerim Kayalıklar düzlüğe çıkarmıyor Karanlık patikaları Ağzım ateş pişiriyor Ağıt damıtıyor kulaklarım Kalbim Buna dayanmaz daha Nefesim mağma Ellerim kav Yüzünü güneşe dönmüş çocuk Ayakların sert bassın toprağa Başım yeni kavgalara gebe… 13.04.12 |
Bir Nisan yağmuruna yakalandığımda okudum şiiri(ni)
aklımda resimdeki o çocuk
fikrimde sahilsiz denizlerin sahibi mahpeyker...
Yazınca diyorum deşiyor hayatın irin yanını kalem, dökülüyor onun gözünden hayat
ve susuyor yaptiklari karşısında yaşam.
Oysa yaşam hayattı
hayat ise yaşam...
Yaşıyor muyuz ? (!)
belli oluyor değil mi cevabı şiirde de...
Eyvallah hayata bir tutam şiir sunan yürek.