Haydi! Uyanın ilhâm perileri,
ben geldim.
Çala kalem yazalım geceyi,
bir, iki, üç, tıp.
Sobeleyelim günü...

Çelik çomak oynayalım yıldızlarla.
Ve Kafdağı’na çıkalım,
koparalım düş elmalarını.
Gökten yağdıralım,
biri sana, biri bana,
biri de okuyana...

Kırk satır mı istersin, kırk katır mı?
Ey! beni esir alan zaman!.
Zaman tutsak avuçlarımda,
ben zamanın avuçlarında...

Gülen nar, ağlayan güller.
Güldükçe güller saçan,
ay parçası çocukluğum...
Ve çocukluğumun devamı;
Kır papatyası kuzum,
kınalı yapıncağım...

Gel! Bu gece de beni yalnız bırakma.!
Yalnızlığına alışamadı sol yanım,
acır içten içe.
Gözümden üç damla yaş damladı.
Biri ben, biri baban biri de sen.
Sessizliğine sarılıp uyurum, ben her gece...

Mahmudiye Düzkaya



BENİM İÇİN ÇOK ÖZEL ŞİRİMİ ÖZEL ÖDÜLE LAYIK GÖRDÜĞÜNÜZ İÇİN YÜREKTEN TEŞEKKÜRLER....