hep bir parçaydı bizde mutluluk,
kalmasını beceremeyen,
umut ekmeye kalktığımızda yüreğimize
tutsak kalır bedenimiz lal olan dilimize.
cam parçası kırıkların tenhalarında dolaşırken
ayak seslerim,
beliren gölge gibiydi her zaman bende çaresizlik.
yutkunamadım özlemleri bir solukda
haykırmak istediğimde ise,
ıslık edasındaydı son nefesim.
benim saçlarına uzatmaya çalıştığım parmaklarımın
hesabını sorar gibiydi
yağmura çanak tutan gözlerim.
ıslandıkca ıslandım sırıl sıklam.
ortak değildi belkide sevda ile çıkarlarımız,
o çaldı söyledi ,
ben ise oturdum ağladım.
sen sıyırmıştın arsılığı bu gece karanlıklardan,
her adımında körelen duyguların
sanki cehennem sıcağıydı
iki ileri ise bir adım geri.
değmesin dokunmasın istiyordum sana,
kıskanıyordum sanki başka elleri.
gecelerdeki zifiri karanlığa bürünürken korkularım
emanetim kilitlediğim çekmecemdeki vuslattı
ben sana kaybolurken........


ozan -)




.