batıyorum kendime
yeni bir sandal kiralamalıyım
bu su alıyor batıyorum hiçbir ses yok çığlık yok isyan yok gözyaşı yok yok yok razıyım batmaya denizden çalmadım mı adımı ben işte borcumu ödüyorum sahilden izlemek istiyorum son kez rakımı suya bulaştırmadan sarhoş olup yıldızlardan sormak hesabı küfretmek şuçu yıldızlara atmak sus diyor içimdeki hiç iç diyor sadece iç bekleyişler yok artık tarifeler beklentiler otobüs durakları suya yazılan aşklar düşünceme mapus veren zincirler sol yanımdaki yara kabuk bağlamıyor kiralanmıyor umut taş atıyorum yıldızlara bazen de olta olmuyor, ne yapsam olmuyor bu sandal su alıyor su bir kaşık suda boğulur gibi derinden, sinsice yüreğimi sobeliyorum ve batıyorum kendime |
bu su alıyor...
evet hayattaki bazı sandallar asla sağlam kalmıyor...
tebrik ederim şiirinizi....