Sen benim memleketimdin,yani istanbulumdun

Kimi zaman, kız kulesi olur, göz kırpardın Gözlerime..
Kimi zaman, gül kokardın çamlıca’da
Buluşurdum seninle, güneşli bir gün’de
Güvercinler kanat çırpardı Eminönü’nde..
Heryer’de ismin vardı,biz vardık, en güzel şarkılar’da
Eşlik eden sevdamıza, gri beyaz martılar’da..

Sen benim memleketimdin,yani istanbulumdun..

Ne güzeldi gezmek,
yüreğinin en ücra sokakların’da.
ben senin fatihindim, sen benim istanbulum..
istanbul bakışlımdın, dört mevsim..Sevgi bulduğum..

Herşeyi seninle yaşar, unuturdum herşeyi..
Birtek sen kalırdın geriye..
Gönlünde açan, mevsim çiçekleriyle
Güneşimdin,nefesimdin,Kalbimdin şu ömrüme..
Ay’dan bile güzeldin gece’lerime
Her gece bir yakamoz bırakırdın,gönlümün kıyılarına
sevda’mız yazardın taş duvarlara..Sevdamız..
Her gece bin dua..

istanbulumdun..
Deniz’indim senin
Ah be deniz gözlüm derdin, gülen gözlerinle
nefesin,ömrün, herşeyindim
herşeyimdin, ömrüm...

Dedim’ya memleketimdin,sen benim istanbulumdun..
El’lerim, vuslatına kavuşurdu el’lerinde..
Bilmezdim gurbeti,acıyı, kederi
Bilmezdim, yürek kavuran şiirleri..

Sen vardın..Gül yüzün, Gündüzün vardı
Can söz’ün vardı yüreğime..
Can.. Söz’ün vardı..
Sen’i istanbul,istanbulu sen bildim
yaşarken bile gurbetin vardı, hasretin...

Ah yar’al’ı gülüm..

Bilesinki hep varsın, yüreğimmm..

Yüreğin bilmeli..

fatih, istanbulunda ölmeli..

Sen benim istanbulumsun..

Sen benim.....


Fatih TABUROĞLU

2012/İSTANBUL