Son perdede ağır çekilmiş yaşam figüranları içinde,
Zil sesinde bahçeye fırlayan çocuklar vardı sesinde,
Ah yorgun kalp atışları konuk olmuş şimdi yüreğinde,
Dalmış cevapsız sararmış mektuplar çıkardığı çekmecede




Dağınık kısa saçlarında sormuyordu artarken beyazlar,
Bir dolu ses içinde yalnız bir matador birdolu alkışlar,
Kör bir bekleyiş oysa içine doldurduğu koca heyecanlar,
Tükenmeyen özlemle hala düşlerin
giriş tüneline bakarlar...





Bir sır soğuk ülkeye salmıştı bazen korkusuz adımlarını,
Tarifsiz bir heyecan içinde unutmuştu yaşlı yorgun yaşını,
Bitmeyen hikayelerini paylaştı aldırmadı içinde acıyanları,
Küçük yüz minyon kadın saklı gülmeleri
dalgındı o bakışları.....



Yorgunluğu omuzlarını çökertiyordu bazı anlar çıkmayan sesinde,
Bir fincan elinde balkonda bambudan örülü bir iskemlede,
Aklı kuracağı bir cümlede gülümsedi kahve tellerini katıp içine,
Aklında mavilikler,yalınayak
sahilde çocuk adımla koşmak istediğinde...