GÖZLERİM ÜŞÜDÜ
Dışarıya kar yağıyor yüreğime hüzün
Çocuk, gözlerimi üşüttü üşüyen yüzün Ellerin titremekte büzülüp küçülmüşsün Külhan bile ısıtamaz öyle üşümüşsün Kim doğurdu seni, kim bıraktı bu sokağa Daha kaç gün dayanabilirsin bu soğuğa Sana vicdansız ve acımasız bir hayatı İnsanlığı yitirmiş insancıklar tanıttı Gündüzün yok, gecen yok, belki hiç olmayacak Bunun hesabı kimden, ne zaman sorulacak Ne tarihi belli, ne günü, yok böyle bir şey Umut tükeniyor artık kaybolacak her şey Duyarlı olması gereken yürek nasırlı Görmesi gereken gözler hepten kataraktlı Hiç böyle yağmamıştı yüreğime bu hüzün Çocuk, gözlerimi üşüttü üşüyen yüzün Arif EREN |
FARKLIYDI.
DÜŞÜNDÜRÜCÜYDÜ.
MANALIYDI.