Mevsimlerde Hasret
Mevsimlerde hasret
Akşamlarda ise hüzün vardı Sebepsiz değildi elbet gönül figan içerisinde Yanıp kul olurken sahipsiz duygular cennetinde Hükmedemiyorum artık hüzne, acıya, kadere Boğup bırakıyorlar sokak köşelerine Ya çiğ yağacak hissiz bedenime ya da dualarımla gelen melekler sahip çıkacak hatta ortak olacak hüznüme Gemiler yaptım yaşamım boyu, gece yol alan gündüzleri ise demir atan Geceler hüzün karası olur Dünyamın başkentidir hüzün, hasret ise taşra limanı Yine bir liman yine bir figan Şişe içinde yazıyorum artık kusuyorum bütün kırgınlıkları, dalgalar iletiyorsa feryadımı Ya bulan yok yada beni anlayan Dil aynı dil Beni hasret çeken bilir Dünyada bilmeyen kalmış mıdır acaba bu dili Herkes öğrenmiş okumuştur hatta usta olmuştur kimileri benim gibi Çıraklarım kelimelerim oldu bu yolda. Ağırlığımı, kinimi anlatıyorlar yarınlarına benden kalan umut parçacıklarına |