Keşke
Çocuk kalsaydım keşke
Sessizce akşam gelecek çikolatanın heyecanını yaşasaydım sadece Her kapı çalışında mutluluğum giriveriyordu küçük dünyama Babamın elinde çikolata benim gönlümde fırtına Şimdi imreniyorum çocukluğuma Her şey ne kadar berrak ne kadar bakir Şimdilerse sokaklar kâfir köşe başları umudun atıldığı koca bir katil Artık hiç bir şey samimi gelmiyor kimse gerçekten gülmüyorsa Bu dünyanın kuralımı aslında? Kendisi mi yazar kaderini Yoksa uyar mısın hazır kılıfına Çocukluk heyecanın baki kalmış geçmişte mazi Şimdilerde büyümekse cehennem misali Çikolatanın artık o tadı yok ne umut veriyor bana Nede üstündeki jelatin aydınlatıyor dünyamı Keşke çocuk kalsak keşke hep o jelatini açsak Belki o zaman gözlerimizden ışık Gönlümüzden heyecan eksik olmazdı Köşe başlarında hayatlar son bulmazdı ulaşmadan bir çikolataya daha... |