Kül Tablası
Sigaram bu akşam efkarlı tadı yok bu gece dumanın
Belki de yalnızdı, ateşi vardı ama kül olacaktı terk edip gidecekti her çekişte Ve tıpkı hayatta böyle her nefeste tükeniyor canımız bitiyor hayatımız Ya yakmayacaksın canını yada tüttürecek kader hayatını Yılardır tiryakisiyim hayatın istemeden çektim ebenin ellerinde Nerde son bulacağı bilinmeyen nefesimi. Çektim içime hayatın acısını kinini karasını Soluğumla çıkarıyorum ne varsa beni benlikten çıkaran bütün anlamları karaları nefret dolu kelamları Yapamıyorum artık kaçmıyorum zorluktan ve ne zaman nefesimi çeksem içime Sevmeyi çekiyorum yüreğime ufak ufak yerleştiriyorum gönlüme Sigarayı bırakırım da ya sevmeyi? Engel olabilir miyim buna? Nefesle çıkar mı acaba kusabilir miyim yalnızlığı sessizce kül tablasına.. |