Seni bin özlemle anarım elbet,
Yüzüme yar gibi bakmasaydın ya…
Günden güne küle dönerim elbet,
Özümü nar gibi yakmasaydın ya…

Bıktıran nazını saklarcasına,
Dert saran mazimi paklarcasına,
Kararan bahtımı aklarcasına,
Ruhuma nur gibi akmasaydın ya…

İçirip doluca hasret nehrini,
Yurt eyledin bana ümit şehrini.
Ömrümün yazında firkat kahrını,
Saçıma kar gibi dökmeseydin ya…

Ah edip inlerken feryatla, gamla,
Sunmadın merhamet, bana bir damla.
Madem meylin yoktu… o şuh endamla,
Karşıma sur gibi çıkmasaydın ya…

Bağladın kalbimi sarı teline,
Düşürdün kavlimi sevda seline.
Efsun silahını alıp eline,
Etrafa kör gibi sıkmasaydın ya…

Diyelim, bilmedin al gülüm idin,
Sevdaya yoracak tek söz demedin…
Bari o gülüşü, yarım ümidin,
Üstüne sır gibi çekmeseydin ya…

En nihayet, heyhat, bildim ki şunu,
Nafile yormuşum gönül kuşunu.
Kâbusa dönen şu vuslat düşünü,
Beynime ur gibi sokmasaydın ya…

Veli BOSTANCI