bozuk bir frenin ;
ılıkça akan kanı olmak isterken ,
soğuk bir jir’de buldum ayaklarımı.
oysa ;
hevesle sarılan aşkın,
heyecenı yoktu ki dudağımda.


arapsaçı düğümlediğinde öfkeyi
hôd-bin serzenişler adınla yankılandığında
suskunluk dudağımın kapısında.
donuyorken bedenim,
cevapsızım...
bir de acı sözler bulunmasın yutağımda !


yok onlar da yok yanımda, yamacımda
ne bir köprü düşüyor,
ne de suda yanan rus ateşim var.
dirhem dirhem eksiliyor hislerim
tutunuyor jir’in soğuk taşlarına !
oysa ;
izdüşümünü takip etmişti gözlerim.


soyuyorlar sormaksızın damlalar
teslimiyetinde,
aleni olan nihâyetine duygularım.
üşüyorken utanmıyor çıplaklığım,
sıradan olmasa da ölümü,
jir kaplıyor zerrelerimi !
oysa bilmiyordum !
zorunluluk getirirken toprağımı,
yaşamadan öldüğümü.