Bakmayın güldüğüme hayata
içim kan ağlar benim
gözlerimde derin bir hüzün
yüreğim hep ağlar derin derin
kader gülmemiş ki bana ezelden
şimdi güleyim
unutmayın dostlar
yaram çok derin
aklıma gelir hep sevdiğim
yaşarım acılarımı
kitlerim umutlarımı
belki gelirde çözersin
beni yeniden seversin
bakmayın güldüğüme
bu yürek aşık anne
gülmemiş ki kader
vurmuş güldürmemiş
sorma derdimi sorma anne
kanatma yaramı anlatmam sana
kadersiz doğmuşum
gülmedi ki yüzüm
hiç mutlu olamadım
bak gör işte sevdim
aşkım bile hüzün
bakmayın gülen yüzüme
ya gözlerimde ki hüzün
ne yapayım işte
sevdim anne.......
bu yürek ölümüne aşık anne
yarası çok derin gülemez ki
kapılmış bir deli sevdaya
savruluyor ağlıyor
bu yürek aşık anne
bilmeden vurulmuş bir
zalime.......
düşmüş sevginin en
ağır seline
sevilmemiş aslında
ne kadar sevsede
yaşamış acıyı
o yaralı yüreğiyle
sorma.....sorma.....
anlatamam ki sana
bu sevdayı
bu yürek aşık
seviyor....seviyor....anne
bu acı çok yaşatmaz beni
ben de giderim anne
belkide sevmiyordu beni
suskun kaldı yüreği
konuşamadı......
anlatamadı ki anne
nasıl oldu bilemem
bu yürek aşık anne
bu aşk çok yaşatmaz
ölüyorum ölüyorum anne
Serap Evren

Zisan karamazi yorumuyla adeta can kattı şiirime sonsuz teşekkürler.