Mutluluklarım neden bu kadar tozlu?
En son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamayışımdan mı,
Yoksa acılarım mı tarihe gömdü mutluluklarımı...

Dağlarım neden sisli bu kadar
Bahçeme düşen bu çığ da ne?

Saçlarıma sıçrayan kar taneleri,
Gecenin yalnızlığından korkup avuçlarıma saklanan yıldızlar,
Peki ya tarumar olan bahçem...

Zulamda biriktirdim her şeyi
S/aklımda bütün yıllanmış acılarım
Ve simgeselleşmiş yüzümdeki çizgilerimde

[en son ne zaman hatırladım gülmeyi,
tarumar olan bahçemin çiçeklerini ne zaman suladım]

Zamansız gelen gözyaşlarıma ne zaman kızdım
Ve gözlerimi ağlamamak için ne zaman sımsıkı kapattım...

Hatırlamıyorum,
Hiçbir şeyi hatırlamıyorum!

Zaten ben bu hale nasıl geldiğimi
Ve zamanın nasıl bu kadar hızlı geçtiğini de hatırlamıyorum...

Ama tek birşey aklımda ki
[acılarıma yenilip zamanlarımı ziyan ettim!]