kerbela çanakkale
Kurşun hava,
Kanatları kan revan. Çanakkale yanıyor Od, yel olmuş kalkan. Şehit düşen canın üstüne can, Ağlama gariban ana ölüm uğruna bu vatan. Gökyüzü şaşırmış... Arşa kan yükseliyor kan. Beden ölüme kucak açmış koşuyor, Hürriyet cumhuriyet onur... Dişler sıkılı, Ter, dökülmeye tam kıta hazır, Ardından bile bile ağlanılacak ölüm Bedenden destur diyerek gidiyor. Çanakkale kan, Çanakkale revan. Yaşama adanmış gençlik ebediyete koşuyor an ve an Çanakkale yalnız, Çanakkale uçsuz bucaksız bir destan. Dönmelerin olmadığı olasılıkların yapılamadığı ölüm oyunu Bir ölüm bu kadar mı yakışır bu toprağa Her adım şehit Korksun sana namlusunu çevirmiş it oğlu it. Sen masum sen cesur sen kerbalanın çocukları Ayaktan sere yürek olan kalpaklı. Azrailin tereddütlü ağlamaklı var mı böyle bir an Çanakkale torunusun, hakkıdır hakkımız şehitlerimin öldüğü bu vatan |