Sessizlik korkunçtur.
Bir de yanına karanlığı ekle.
Bütün güzel renkleri,
Sonsuz bir siyahla
takas ettiğini düşün;
takas etmek zorunda
olduğunu...
Zamanın bir tefeci gibi
gün ışığını senden istediğini;
yaşadığın, içinde belki de
sadece
bir kaç küçük tebessümün
olduğu, kısa borcuna karşılık:
Adına yaşamak denilmesi
mümkün olmayan şeye...
Tutkunu olduğun bir şey
için,
yine tutkunu olduğun o şeyden
vazgeçmen gerektiğini düşün.
Hava, dünyadaki en müthiş
bir tatlı gibidir, yaşamak;
bir terazi gibi düşünürsek
insanı,
her zaman ağır basar!
Ama bir şey vardır ki,
adına sevgi denilen,
ölüm bile bazen küçük bir
fedakarlıktır onun için.
Gelecek yıllarını değil,
geçmiş yıllarını da bağışlaman
gerekir ona bazen.
Ah bir de...
Düşüncesi bile, ölü bir denizi
gökdelenlerle yarıştırır.
Ah bir de,
hayallerini düşün.
Coşkun bir şelale gibi
olur yüreğin o zaman;
şöyle bir gözünün
önüne getirmen yeter.
Sesin, müziğin; sadece ruhunun
değil, bedenin için de
en önemli gıda olduğunu düşün;
bir pusula gibi yönünü gösterdiğini...
Ve bütün bunların,
elinden alındığını düşün,
hem de adına para denilen,
dünyanın en kötü icadı için.
Böyle bir hikayeydi...