Güneş, mavi, perdeyi hafif
sallayan rüzgar, güzel bir sabah.
İçinde bir coşku, her şeye
rağmen bir umut, yüzünde tebessüm.

Ellerin, ayakların, gözün kıpır kıpır
soğuk bir duş, kahvaltı, planlar;
belki bütün derini yakmak pahasına
atacaksın kendini denize, dostlarla.

Tatil, keyif, buz gibi karpuz dilimleri
güzel bir yemeğin peşine.
Böyle günlerde yaşamak
en sevilesi şey, en vazgeçilmez.

İşte hayat, bir yanda senin umdukların
bir de onun sundukları sana;
misafirsin ya o hesap.
Hayallerin raftaki tozlu kitaplar.

Bir haber; deprem, çığ, sel
hepsi hakgetire; bir haber.
Ne ellerin bir işe yarar artık,
ne en büyük gücün, beynin.

Kelimeler, dünyanın en anlamsız
düşünceler en gereksiz şeyleri.
Bir haber, her şey ne kadar boş
her şey ne kadar anlamsız.

Her şey olabilir her an; hayat.
Sen çok severken onu, bir anda
nefret edersin, tiksinirsin, elinde olsa
boğarsın, kesersin, biçersin, yokedersin.

Güneş, mavi, perdeyi hafif
sallayan rüzgar, güzel bir sabah.
İçinde bir coşku, her şeye
rağmen bir umut, yüzünde tebessüm...

TurhanKoç