Kendine güvenmeyenin en iyi taktiği, susmaktır. LA ROCHEFOUCAUL
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
karanlık oda -II
obsidyen
5,0 / 3 kişi ·0 beğenme · 2 yorum · 1036 okunma
karanlık oda -II
geçmiş sesleniyor bana
geçmiş, geçiyor ve gelecek fısıldıyor an be an karışıp çarklarında zaman denen değirmen dönüyor, eziyor, öğütüyor hiç acımadan ve hiç acıtmadan “şu an” isimli zorba kahraman kavrayıp kara kalemini çiziyor hiç durmadan çoktan kesilmiş geçmiş bir hesabın izleri alnımdaki kırışıklardır karanlık bir odasında hayatın gün yüzüne çıkan sanki titrek bir resim her geçen günde geriye dönüşsüz, kaçışsız cezam geçmişin kireç yüklü bulutlarından kireç rengi yüzüme düşen kum taneleri, uçuşan saniyeler zirvesinde yüksek dorukların şeffaf soluk kar taneleri ve sönük yıldızlar dönüyor, savruluyor... kıvrım kıvrım biriktirip sahiline kurduğum kumdan kalelerim sessiz sessiz.. sahilde kumdan kaleler oysa bir gelgite bakar bir gelgit! an mekan işte darma duman. yıllardır konakladığım şu eski han ve gıcırdayan yatağında tükenen ben miyim? söyle yoksa zaman mı tükeniyor.. 27.03.2012 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
karanlık oda -II şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
türkmendağlı
27 Mart 2012 Salı 22:12:09
Cevap Yaz
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 27.3.2012 20:28:42
Puan
: 15.0 / 3 kişi
Okunma Sayısı
: 1036
Yorum
: 2 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
geçmiş sesleniyor bana
geçmiş, geçiyor ve gelecek
fısıldıyor an be an
karışıp çarklarında
zaman denen değirmen
dönüyor, eziyor, öğütüyor
hiç acımadan ve hiç acıtmadan
“şu an” isimli zorba kahraman
kavrayıp kara kalemini
çiziyor hiç durmadan
çoktan kesilmiş geçmiş bir hesabın izleri
alnımdaki kırışıklardır
karanlık bir odasında hayatın
gün yüzüne çıkan
sanki titrek bir resim
her geçen günde
geriye dönüşsüz, kaçışsız cezam
geçmişin kireç yüklü bulutlarından
kireç rengi yüzüme
düşen kum taneleri, uçuşan saniyeler
zirvesinde yüksek dorukların
şeffaf soluk kar taneleri ve sönük yıldızlar
dönüyor, savruluyor... kıvrım kıvrım biriktirip
sahiline kurduğum kumdan kalelerim
sessiz sessiz..
sahilde kumdan kaleler
oysa bir gelgite bakar
bir gelgit! an mekan
işte darma duman.
yıllardır konakladığım şu eski han
ve gıcırdayan yatağında
tükenen ben miyim?
söyle yoksa zaman mı tükeniyor..
27.03.2012
Ersin UYANIK (obsidyen)
Karamsar bir tablo çizilmiş dizelerde bu kadar hüzünlenmenin ne gereği var, hayat ise yaşamaya değer, dizelerinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.