Bu Yol Neyler
İtin, köpeğin çoktur kemiği;
Vermez bir parçasını. Garip, gel ! O yol neyler, neyler... Bahçesinde çiçekler açmış; Koklatmaz bir tanesini . Tüm renkler bizedir ! Bakıp, gel! Damla damla dökülse gözlerin; Yumuşamaz kalpleri. Bırak, gel! Bu yol neyler, neyler... Menekşesi, lalesi bahçelerin bahçesi, Uzatıyor sana ellerini; İnsan ol, Gel! Neylesin bu eller, bu eller... Bir avuç düştür şekiller; Dökülüverir kupkuru, açıldı mı perdeler. Yıkılır uzanmış gökdelenler... Garip gel! Bu yol neyler, neyler.... |