Ölüler diyarından sesleniyorum. Ruhum ölüm rabıtasına düştü.
Uyanış burasıdır diyorum,O parıl parıl bedenler nasılda bürüştü.

Kimseyim diyenlerin, kimsesizlik çığlıklarına kulak verdim.
Pişmanlığın böylesini ben hiç duymadım ve de hiç görmedim

Haramzade nin midesinden yükselen alevleri görünce ürktüm
Yanındaki şarapçı avaz avaz bağırıyordu ,ama ben Türktüm

Bir ara yüzü kapkara birini görüp yanına yürüdüm ve sordum
Suçun neydi ki bunca karardı yüzün, cevap,ben Müslüman kördüm

Allahın nur’unu ağızlarıyla söndürmek isteyen müşriklere, eyvah
Münafıkları gördüm,dillerinden ateşle dökülen sözde bile,sahte Allah.

Ruhumu cendereye aldılar bu gece,ezildikçe ezildi nefsimle beraber
Andolsun ki insanlar hüsrandadır,insanın ömrü şeytanla oluyor heder.

Ne azaplar yaşandı, gözlerin bile tahammül edemediği bu yerde
Sonsuz azap düşüncesinde biçareler,nasıl da kıvranıyor yerlerde

Tek derman Resülüllah, şefaatine tutunan milyarlar yarışıyor
Sevinç, sükunet,korku,azap,çığlık,izdirap,umut birbirine karışıyor.

Ölüm’u korkutan ölümsüzleri gördüm, farklı yerde,ak kanlar içinde
Bir geri dönüş için yalvarıp yakarırken, bir heybetlik vardı gidişinde

Dostlarını gördüm Rabbimin, elleri hala semada,ümmete ağlıyorlar
Ümmetin azabına naz etmişler, yeter ya Rab,yeter diye yalvarıyorlar.

Hamdolsun İslam coğrafyasının ,bir kutlu noktasındayım
Ve hamdolsun ölmeden, zaman zaman ölüm rabitasındayım.