İnsanlar armağan edilen duyguları parçalarlar. Sonra heveslerine yenik düşüp parçalarını hak etmeyenlere verirler. Duygunun "Oluşum"yerine geri dönseler iki kat sevgi bulacaklardı

Varisi yarina ertelenmiş duygu selim!
Kısrak bakışlarım...
Prangalarla örtüldü!
Firar etmeden akl-i Selim!
Yüreğimde yaralar
Kanamaya soyundu!

Denizin hırçınlığı temas etti yüregime´de
Gücüne imremdim; 
Ardından iradem pekişti!

Ağızıma ateş püsküren heceler dayandı!
Daha dün....
Ne asıl ruh vardı içimde
Şimdi yıkıldı!

Yüreğim sus!
Kör olası şehir seslerini susturmak
Ne mümkün,
Yanaşma!
Çekil üstümden ey hüzün!
Yar..... yar.... sayıklama!
Sus! saçmalama...
Benide yaralama!
Lütfen oyalama.....
İşim var.....

Ey benim arşa uzanmış başım....
Ocakda pişmiş aşım....
Hem toprağım hem taşım....
Gözümde birikmiş yaşım....
Beni bekler!

Kulağın zarını catlatan haykırış 
Buldumu seni?
Senin için önemsiz ki!
Gözleri gözleriyle kavuşanları
özelime dayatmam...
hiç biriyle de  uzlaşmam!
Ne dünyaya, 
Ne Insanlara,
Ne Hasrete 
Nede özlemlere....
degil hırçınlığım
Tek sana... bir tek sana 
sataşıyorum!

Hanife Bayazit