Çocuk Kalabilseydik…Keşke hep çocuk kalabilseydik... Yağarken kar taneleri avuçlarımıza, Erimeyeceğini zannederek baksaydık usul usul... Ve sonradan yok oluşlarına ağlasaydık! Ama nafile olmadığını bilmeden... Uçurtmalar yapabilseydik tekrar! Rüzgârı olmayan havalarda uçacağını zannederek... Elimizde bir sicim, Peşinde ise hayallerle... Koşsaydık, hiç bir zaman uçmasa da! Güneşi seyretsek tekrar Tren raylarının üzerine düşerken, Denizle büsbütün birleşmişken... Attığımız taşın ulaşabileceğini zannederek. Aslında hep çocuk kalsaydık... Kimseyi öldürmeden yaşabilmek için... Elimizde sadece elma şekerleri, Kin ve nefretten uzak, sevgi de kendisi olan. Her şeyin paylaşımında çocuk kalabilseydik... SEN, BEN, O, BİZ, HEPİMİZ... MS 24.03.2007 İstanbul |