Dostlarımızın bize gösterdiği sevgiyi abartmamız, duyduğumuz minnetten değil, takdire ve sevilmeye ne kadar layık olduğumuzu herkese göstermek içindir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
En son, Eminönü’nde sen tutmuştun ellerimi. Avuçlarında kaybolmuştu sensizliğim. Ürkek, kararsız ve yoksuldum… O gün bu gündür hala üşüyor ellerim. Ve hala hüzünlüyüm… Ne zaman seni özlesem, ıslak pencere kenarlarında buluyorum kendimi. Ve bazen de kendimden geçtiğim sabahlar oluyor…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Lamise·•• şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Lamise·•• şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.