Bahar geldi,
hadi sende gel…
Bu aşkın adı yok sonu sonsuz.
Bi gidip bi geliyor mevsim.
Salacağa, üsküdara,
bahar geldi hadi sende gel…
***
İlk defa yaşamış gibi hayatı.
Ve yeniden doğmuş gibi.
Sen, ben ve Dünya. Üçümüz!…
İçimden geldi hadi sende gel…
***
Bu deniz seni yaşıyor üstüme üstüme.
Ben sana inat sen ikimize.
Sen gitmeyi bilen toplama güzeli,
öyle gel ki;
duyulmaz olsun ayak seslerin.
Öyle bir gel ki,
unutayım bir anda her şeyi.
Madem ki güzelsin,
hadi şimdi gel…
***
Ayışığı gözlerimde serpe serpe,
gördüğüm yere çıkta gözlerin ışısın.
Aldatır bu esrik güzellik,
daha büyümedin sen çocuksun.
Ve yokluğun bir çocuk gibi içimde,
doğmamış sessiz bir soluksun…
***
Şimdi bütün yalnızlıklarda şiirler,
senin için yazılır satırlara…
Ve bir yalnızlık;
senin için yaşar Istanbul’da.
Şimdi ben bir yalnızım,
şimdi bir hayta.
Şimdi bir vapur,
şimdi bir martı,
ne olur durma!
Bahar geldi hadi sende gel…

‹Aʟoηє мαη›