DALYA DEDİM DALYAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kalp ruha der ki: Ben severim..Aşık olurum ama acısını nedense hep sen çekersin..
Ruh da cevap verir: Sen yeter ki sev... ŞEMS-İ TEBRİZİ
Esmer yârim
İstanbul kokuyor Bende kalan gözlerin Öylesine derin gizemli İstanbul kadar güzel Ama bir o kadar uzak Bu şehrin karanlığına saklanmış Sırtımdan vuran hasretim misin Anlayamadım Yokluğuna acılar giydirmek Kara gözlerine şiirler yazmak Yoruyor inan artık beni Ucu kırık ok gibiyim Hüzzâm makamında bir ezgi dudaklarımda Ömrüm senindir Düş sol yanıma esmer yârim Demek geliyor dilimin ucuna Saatler sana durmuşken Balta limanında İstanbul beni şimdi vurdu Kanatlarımdan Gözlerim bile yabancı kalmış Masumiyetini kaybetmiş Bu şehrin gecelerine Tanıyamıyorum Eteklerimde bir yığın anı var sana dair Öfke topluyorum Denizin en yeşilinden bakarken bu kentin ışıklarına Dalya diyorum sevgili Dalya Duyuyor musun Esaretimin zincirini kırıp Çekip gitmek var ya meçhûle Ama sensiz bir adım bile atamıyorum İstanbul’da atıyor yüreğim Bırakamıyorum İlk kez senden bir şey istiyorum Doğduğun şehrin hatırı için git benden Yoksa sevgili Gözlerinde / en son ben kalayım/ diye Ciğerine düşen ateşi söndürecek Deniz gibi Deli mavi su olacak Bekleyeceğim Ömrümce seni DENİZ_DERYA35 Dostlardan inciler ************** Bir haberdim senden İstanbul’u görmeden önce Ellerinin meneviş kokusundan tanırdım Senden dolunduğum seviyi İstanbul sen kokuyordu Sen İstanbul kokuyordun Gerdanına nakş etiğim Haliç Boğazın serinliğinde damıttığım göz çukurum Biraz da afilli yalnızlık üzerine Türküye belemiştim dudaklarımı Sen hüzün kokuyordun İstanbul sevinç Pier Loti’de içtiğim demli çayın kıvamında Azar azar eksiliyordum Sana dair Oysa aynı bardağın dudağına değdiği yanından İçmeliydim efkâra bulanan çayı Sen İstanul demleniyordun Ben seni NURETTİN ÖNDER |