Gül Yaprağında Yağmur DamlasıMenzile hızla yaklaşırken Ruh sendeler Adem’ in oğlu ve Adem’ in kızının Ömür merdiveninde başı döner Adımları yavaşlar Ayakları dolanırken birbirine Takıldığı eteğinin astarını suçlar Aykırı sözcükler dökülür dilinden Moda akımla Hafiften zamana dokunur ’’ah yaşlılık ’’ Gülün yaprağında yağmur damlalarının dans edişini izlerken Gözleri dalar uzaklara Geçmişe merdiven uzatır içinden Gündüz vakti üşüyünce birden Gülümseyerek güz mevsimine bahane bulur Saklanır yüreğine İç içe geçmiş suretler canlanır gözlerinin önünde Gözyaşları kirli akar Yanaklarında kocaman lekeler Aynada solgun bir yüz fer yok gözlerinde Kendine yabancı bakar Yüzünde anlamsız bir maske Hangisi astar hangisi yüz çoktan unutmuş Ruhu girdiği kalıba yabancı Gerçek sus pus olunca Mahçup olur kanatlanıp Yükselmek ister arşa İç çekerek gözlerini kaçırır suretinden Adına kesilmiş hayat biletini koyar cebine Kurgulanan oyunu izlemek için Renkli ışıklarla dolu dünyaya adım atar Bulunduğu mekân kime ait bilmez sorgulamaz Umursamaz da zaten Oturur oyunu izlemek için koltuğa Alışmış yabancı dizilerle uyutulmaya Gürültüden kalabalıktan Bir ayağı kırık koltuğun sinir bozan gıcırtısından Rahatsız olmaz ’’yalan rüzgarı ’’sahnede yerini alırken Pür dikkat oyunu izleme telaşında Kıpırtısız bekler Doğaçlama oynuyordur sahnedeki kadın Elinde bir mum Kendini aydınlatmazken ışığı Aydınlıktan dem vurur Çarpık ağızlı faninin dili çözülür birden Yüksek sesle bağırmaya başlar Din iman Kur’ an kader ve yol ayrımından söz eder Öyle gerçek oynar ki oyunu kadın Dalar gider herkes kendi geçmişine Nerde hata yaptığını sorgularken birden değişir roller Erdemi canlandırmanın sırrı Nefesimde gizli olsaydı eğer Soluğumu bir çırpıda bırakır Üflerdim ruhumdan tükenene kadar Güneşi kandırmak adına der Oyuncu kadın Yalanları ıslatarak Senaryo gereği Sürme niyetine çeker Günahkâr Sözcükleri Yanık kokusu genzine dolunca İzleyici kandırıldığını anlar Naftalin kokuyordur Anılardan ç/alıntılar ’’çıkış bu tarafta çabuk olun’’ der birden davudi bir ses Acelem yok diyerek gömülür koltuğa Bekler sessizce esas kız Kaybolmuş ’’insanlık’’adına Dudakları amine durur Yabancı bir şehirde Oyun bitmeden Aradığı şeyi bulmanın yolunun Yüreğine yolculuk yapmak olduğunu anlar Sırtındaki cehalet hırkasını sahneye atarak Perde kapanmadan Kendi adına Son yazar Rol çalarak Deniz Derya Giritli |
Saygı ve selamlarımla...