Bu gün çok ayazdı,
Düşüncelerim yorgundu
Ve soğuktan dondu,
Ufuktaki güneşin kızıllığı,
Sislerin arasında boğuluyordu.
Çayırlar ağladı ve üşüdü,
Kırlangıçlar yuvalarında dondu,
Serçeler ağzı açık kaldı,
Kızıllığın ortasında
Kaybolan bulutlar,
Tek tek hizaya girmiş sıradağlar,
Bacalardan göklere yükselen,
Yanık sesli dumanlar,
Bu gün çok üşüdünüz.
Bu gece, taşlar buz kesti,
Haşaratlar bedensizleşti,
Göller, çaylar, nehirler dondu.
Bu gün düşünceler buz tuttu.
Her bir ağaç çıkma sokağa!
Diye sessizce haykırdı.
Aralık, silkeledi ağaçları,
Ağaçlardan örtüler düşünce,
Soğuktan dona kaldı.
Rabbim soğuk havalar bile,
Senin eşsiz en büyük nimetin,
Düşündürüyor beni
Bu sabaha karşı,
Sen, ne verirsen bize güzeldir,
Buz kesen ayazınsa tefekkürdür.
Gözyaşlarım,
Ayazla arkadaştır geceleri,
Işıklar donar sokaklarda,
Sokak köpekleri cirit atar,
Ayazların kucağında sabahlar.
Dağların zirvesi
Kaş eder enginlere,
Ayazlarla selam yollar enginlere.
Üşüyorum, çok üşüyorum,
Üşüdükçe daha çok düşünüyorum,
Düşündükçe zamanı bölüyorum,
Zamanı kendime,
Mahkûm ediyorum.
İyi ki soğuklar varsınız,
İyi ki ayazlar varsınız,
Nankör insanlar darsınız,
Şükrü bilmezsiniz
Oturup ağlamazsınız,
Bir damla ayazı
Çok görürsünüz...
Soğuklar, ayazlar,
Sizi çok seviyorum
Sizin sıcaklığınızla
Kalbimi ısıtıyorum.
Aralık/2011
Akdağmadeni