Irmak kenarının güzelim kumsalları,
Ağustos ayında cayır cayır yanıyordu,
Kuma gömülen yüreklere can vererek,
Kendini saranlara şifalar dağıtıyordu.

Irmaklar yürekten kıvrılır da kıvrılır,
Söğütler, kavaklar arasında dürülür.
Nice canlıları yanık bağrında saklar,
Hayat veren vadinin ruhunu paklar.

Irmak balıkları süzülür, aşağı yukarı,
Balıkları sevmez bir dem olan çıkarı,
Derinden derinden avcılar ağ atarlar,
İrili ufaklı balıkları oltalarına takarlar,
Çakıl taşlarının üzerine ateş yakarlar,
Izgaranın kanatlarına balıkları atarlar.

Izgara üzerine balıklar döşenir özenle,
Soğan, kavun, karpuz, ekmek üzümle,
Izgaradan mis gibi dumanlar yükselir,
Acıktıkça acıkan midelerse dize gelir.

Her başarının ruhunda bir emek yatar,
Sizin kısmetiniz bilinmedik yerde atar.
Kalbiniz, midenizde küt küt atar,
Kılçıklar bazen boğazınıza batar,
Ama siz; yine de yedikçe yersiniz,
Ah! Ne bulunmaz bir lezzet dersiniz,
Balıklar yemeğinize bir iştah katar,
Bilin ki mutluluk şükrünüzde yatar.

Selam verirsiniz şu uçan kuşlara,
Duâ edersiniz aşkla pişen aşlara,
Arılar üşüşür, balıkların başına,
Su katar senin pişmiş leziz aşına,
Vızır vızır bir gelir, bir giderler,
Sizi acıkmış canınızdan ederler…

Ağustos/2006
Çekerek Irmağı