Seninle Rabbim beni tanıştırdı çok memnun oldum,
Dostluğun ve içtenliğin ile yürekten samimi oldum.

Yalanı bilmedin kimsenin arkasından konuşmadın,
Arkadaşlarını yolda bırakıp ortalıktan savuşmadın.

Yaşamın ile haktan ve adaletten asla ayrılmadın,
Arkadaşlarının birini diğerinden üstün tutmadın.

Sen iyi bir idarecisin Allah size hiç zeval vermesin,
Allah dualarını kabul etsin elini hiç boş çevirmesin.

Öğrencilerin için gece, gündüz demeden çalıştın,
Onları yükseköğrenime göndermek için uğraştın.

Hakkın rızasını, daima nefsinden en önde tuttun,
Fakir fukara demedin, bütün çocukları okuttun.

Ehl-i sünneti sevdin, sünneti hayatına uyguladın,
Bid’ât ve hurafelerden uzak durmayı vurguladın.

Elbisesi olmayan öğrencine, elbiseler giydirdin,
Fakir ve fukaranın çocuğunu muradına erdirdin.

Sen ki tevekkül ederek dayandın, yüce Rabbine,
İbadetlerini hiç eksik yapmadın, sarıldın dinine.

Cemaâti bırakmamak için elinden geleni yaptın,
Tevhidin kulpuna sarılıp bir olan Allah’a taptın.

Gece gündüz demeden İslam için coştukça coştun,
Hasta halinle bile ezan okununca camiye koştun.

Sevdiğini Allah için sevdin, kimseyi hiç kırmadın,
Hakkın yolundan yürüdün, batıl yola uğramadın.

İmam Hatiplerin başarısı için hep koştukça koştun,
Allah’ın rızasını kazanmak içinse coştukça coştun.

Yorulmak nedir? Bundan sen, hep uzak durdun,
Amansız hastalığını unutup okulun oldu yurdun.

Öğrencilerin yataklarında üşüyünce yerinden kalktın,
Yanlarına koşarak üstlerini örtüp nur yüzlerine baktın.

İmam Hatip ruhu, kuşatmış senin temiz kalbini,
Meslekçiler bile bu sevgiden senden kaldı geri.

Hizmet aşkınla durmadan hep didindin, çalıştın,
İmam Hatiplerin başarısı için okul okul dolaştın.

Gece üçte pansiyona giderek onları hep yokladın.
Kendini ilme adayarak cennet bahçesini kokladın.

Üstü açılan öğrencin üstünü, baba şefkatiyle örttün,
Onlar mışıl mışıl uyudukça içten içten hep güldün.

Öğrencilerine Ahlâklı ve terbiyeli olmalarını söyledin,
Hocaları görünce onlara selam verilmelerini söyledin.

Kötü alışkanlıklardan hep uzak kalmalarını istedin,
Onların, okulda iyi birer öğrenci olmalarını istedin.

Sen, hak yoluna gittin işini güzelce severek yaptın,
Arkandan söylenen dedikodulara ise hiç bakmadın.

Öğrencilerden sana gelen problemleri bir bir çözdün,
Onların kalplerine, sevgi tahtları kuran nurlu özdün.

Sana dudak büken ukalalara, sen hiç aldırmadın,
İbadetlerine sarılıp alnını secdene kaldırmadın.

Okulun başarısı için arkadaşlarına hep danıştın,
Öğrencilerin hayrına çalışan insanlarla tanıştın.

Okula öğrenci kazandırmak için köy köy dolaştın,
Allah’ın rızasını kazanmak için zorlukları aştın.

İmtihan için hastalığına Hz. Eyüp gibi sabrettin,
Hasta haline bakmayıp okulunu aşkına yar ettin.

Ömrün boyunca ağır hastalığını hiç dert etmedin,
“Nasılsın hocam” deyince “Şükür Allah’a” dedin.

Acılar içinde kıvransan da sen Rabbinden yakınmadın.
İmtihan dünyasında şeytana uyup nefsine bakınmadın.

Müslüman kardeşini Allah için sayıp ve sevmeli,
Kardeşinin başarısı için de arkasından duâ etmeli.

Müslüman sevdiğini kardeşinin yüzüne söylemeli,
İslam’ın kardeşlik köprüsünü ise sevgiyle kurmalı.

Rabbim! Kemal Bey’e sağlık, sıhhat ve afiyet ver,
Ömrüne ömür, borçlarına eda ve dertlerine şifa ver.

Kemal hocamı öğrencilerinin başından eksik etme!
Onu, İmam Hatip Okulu camiasından eksik etme.

17.02.2011
Çekerek