Islak yastık
çevirdim yastığın soğuk yüzünü yanan yanağıma
uyku kovalarken gözlerim, karanlığında odamın her boş meydanında, her keskin köşesinde ve küçük, dar dehlizlerinde sen vardın aklımın beni vurdun, beni kanattın... yanağım serin yastık, elim soğuk duvar anne dayağı sonrası gibi, titreyerek çenesi; içli içli ağlıyor şimdi müzmin yalnızlığım ve acıyarak, ve şaşkınlıktan öptüm kendi omuz başımı tıpkı çocukluğum gibi; aynı yerinden ıslandı yastığım... Ahmet Akkuş (Ocak 2012 İstanbunalım...) |
Saygılarımla.........