Bilmeden yapılan hata yanlışlıktır, bilerek yapılan hata ise ihanettir. B. BRECHT
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Son Taşı Günahı Olmayan Atsın Azize
kayıpkentli
5,0 / 51 kişi ·41 beğenme · 38 yorum · 6895 okunma
Okuduğunuz şiir 12.3.2012 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
 Son Taşı Günahı Olmayan Atsın Azize
Bir Gün Azize’ye
"Gel kaybolalım... Kaybolalım ve bizi bulamasınlar!...Kaçarak ve saklanarak değil; Ortaya çıkarak gayb olalım!" dedim. Ama Azize kaybetmeyi seçti.Elindeki her şeyimi kaybetti Sonra da ellerini... Öyle çok aradım ki onu. Ülkemde çocuklar büyürken... Azize yanında hayatımı da alıp gitmişti.. Şimdi karşımıza haya/t değil tecavüzler çıkıyor. 1) Cehennem ateşleri Pozantı’yla tutuşturulurken Azize’nin yolu cennetten geçsin diye oturdum bir kızla büyüdüm! Annesiyle büyüyen kızların saçlarına ay yaşlar basarmış! Babasız büyüyen kızlarınkine ise ayyaşlar... Büyüyünce gözlerini gözlerime bir düğme diye dikip "Nereye gideyim baba" diye sordu bir gün "Sen hayata aitsin Git, istediğin yere git kızım Git hayatı çalınmışlara... Yaşa, sev, çoluk çocuğa karış Benim bilmediğim bir yerde de öl! Sen bana değil hayata aitsin çünkü... " diye yırttım verdim gözlerimi ellerine! Azize... Senin yırtılışını sakladım. Bir yaprak koydum önüne resmin diye... Solacak ve düşecekse de kendi dibine düşer en azından... Plastik aşklar dünyasında yapraklar yapmadır. Bulaşmasın insan eli değmiş hiç bir kalbe diye -O kadar yapma demiştim halbuki. ... sana, o kadar!- Şimdi sana benzeyen bu kıza verdim gözlerimi. Artık kimin sen olmadığını bile bilemeyeceğim Azize... 2) Ah Azize, senden sonra kimin hayatına eşlik edebilirim ki? Konak’ta mumlu bardaklar sattığım ellerime ağlayan bir köre hayatı sordum: "Hayata bakılmaz, ellerinle tutamazsın" "Gözlerinle göremezsin Bırak herşeyi Bırak Sadece derin bir nefes al Tarihe ilerle" dedi. Ah, insanın gerçek tarihi yaşanmamış olanmış Azize "Unutursan intikam olur, hatırla" dedi "hep!" "Hatırla... Hatırlamak öldürür" dedim. Bunca hatıra bir silaha dönmüşken Ah Azize... Tetiği olduğum bir topallayışla iniyorum şimdi unutuşlar mahzenine... Her yer karanlık! Herkes karanlık! Kaç el sıkıp ta kafama ölmediğimi bilirim Ölmüyorsa bir insanın içinde diğer insan Ölsen de içinde bir can hala nefes alırmış, İçime seni çekerken burun deliklerimi çatlatırcasına Dışıma da öyle veriyorum kendimi ciğerlerimi kusarcasına... 3) Bir zihin yerinden kalkmadan beden nereye gidebilir? "Hicret et" diyorsun Azize! Götürebildiğim sadece bedenim "Geride kalan aklıma sen sahip çık Allah’ım" Bunca mültecinin ortasında Karısını özleyen bir Afrikalıya yüzünü soruyorum. -"Dünyanın en güzel siyahı" diyor... Utanıyorum tüm beyazlardan... Devletlerden ve ellerimden... Kumkapı-Kurtuluş arasındaki esnaf lokantalarında ömrümüzü veriyorlar tabakta Polislerin Travestilerin ve Mültecilerin arasında Azize Oturup ömrümüzü yiyoruz. Şimdi ezanları okunan bir İstanbul’dan Şam’a kadar koşup Bütün zindanlardaki erkek çocukların annelerine Kocalarınıza kiraladığınız aklınızı başınıza alın çocuklarınızı ve kesin saçlarınızı ve toplayın şehirlerin ortasında Yakın! Babalar da bıyıklarıyla beslesin ateşleri! Bu taşeron İstanbul cehennemine odun olan Anadolu! Sen dağılmadan dağılmayacak kalbimin Rabbi... Rabbim yanıyor şantiyelerde, Allah’ım Allah’ım sana inandıkça her yer çil çil cami Her yer kimsesiz gariban ve burası mı sana kılınan secdeler? Al alnımı geri... Taşıyamam! Secde özgürlerin işidir... Köleler secde etmez; isyan eder! Şimdi yeryüzünde okunan tüm ezanlar Allah’a çekilmiş kılıçtır! Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize şehirleri yakacak Peygamberler gönder! 4) Ah, şaşkın Azizem benim. arkandan Seâli ateşleri yaktım Ahali önünde günahını gömdüm haykırarak Peki beni şimdi kim affedecek? Öyleyse ilk taşı sen... Son taşı ise günahı olmayan atsın Azize ! 05:41 kıztaşı-fatih 10 mart 2012 kayıpkentli... |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Son Taşı Günahı Olmayan Atsın Azize şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Son Taşı Günahı Olmayan Atsın Azize şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Ukbanur Okur
15 Ocak 2013 Salı 00:47:00
kayıpkentliSırrı anlayanlar bizi de alsınlar o sırlara...
Selam olsun...
Selam olsun...
Cevap Yaz
şiir böyle konuşur işte! şairin sustuğun anda doğar büyük şiirler ve her yer isyan kokar...
çok başarılıydı tebrikler.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
çok başarılıydı tebrikler.
Şiir konuşur, yorum konuşur, okuyucu konuşur. tüm konuşmalar azize olur dökülür ellerimize..
teşekkürler.
teşekkürler.
Arzu Altınçiçek
13 Mart 2012 Salı 21:59:49
Bu kez yakaladım sanırım sayfadan düşmeden :)... sevgi ve selamlar.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Bu kez, evet:)
Teşekkür ederim.
Gurbet hızını kesmesin. Hoşgeldin...
Teşekkür ederim.
Gurbet hızını kesmesin. Hoşgeldin...
Peki beni şimdi kim affedecek?
Öyleyse ilk taşı sen...
Son taşı ise günahı olmayan atsın Azize !
çok güzel sürükleyici hikaye tadında bir sunum tebrikler...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Öyleyse ilk taşı sen...
Son taşı ise günahı olmayan atsın Azize !
çok güzel sürükleyici hikaye tadında bir sunum tebrikler...
“Bir Gün Azize’ye
"Gel kaybolalım... Kaybolalım ve bizi bulamasınlar!...Kaçarak ve saklanarak değil; Ortaya çıkarak gayb olalım!" dedim.”
Süre süre ayaklarını, sürte sürte kirpiklerini nemine; bir başına kalıp bıraksınlar ister kimi zaman insan kendini. Gözlerinin nereye baktığını sormasınlar diye kaybolmak ister. Sesler olmasın, kimsecikler olmasın.
“bağırmasınlar” “küfretmesinler” “sövmesinler” “dövmesinler”
“ö l d ü r m e s i n l e r”
…
Çığlığı nefesini kesiyordur ama göremezsin, görmediğin için de suçlama kendini. O senin gibi konuşamazdı, ağlamayı da senin gibi bilmezdi belki…
“Ama Azize kaybetmeyi seçti.Elindeki her şeyimi kaybetti Sonra da ellerini...
Öyle çok aradım ki onu. Ülkemde çocuklar büyürken... Azize yanında hayatımı da alıp gitmişti.. Şimdi karşımıza haya/t değil tecavüzler çıkıyor.
Ölümün tadı bıçak ağzında değildir her zaman, değildir.
Pozantı’ya sürme şair, sürme!
“Babasız büyüyen kızlarınkine ise (ayyaşlar)...”
İnsanoğlu’nun bâzıları ya da Âdem’den gelmişlerin bâzıları – çok farklı - dört yanı buzla örülmüş bir kafeste yaşarlar. Korkarak, kaçarak… Gücü yetmezler yapar böyle “bana dokunmayan yılan” deyip umur ile uğraşmamazlık etmek değildir dertleri. Sonra duydukları, biraz zorlayarak gördükleri…
Dışarıdaki hayat seyirlik mâdem ya içimizdeki nedir!!!
Çoğu zaman ölümlük, inan!
Şâir, bir mevzuu deyip bir karartıda yakmış kalemi ki utana utana ay arayışlarının ümitsizliği dolup gözlerinde akmakta.
“Büyüyünce gözlerini gözlerime bir düğme diye dikip
"Nereye gideyim baba" diye sordu bir gün
"Sen hayata aitsin
Git, istediğin yere git kızım
Git hayatı çalınmışlara...
Yaşa, sev, çoluk çocuğa karış
Benim bilmediğim bir yerde de öl!
Sen bana değil hayata aitsin çünkü...
diye
yırttım verdim gözlerimi ellerine!”
Bölük pörçük okunmaz bir şiir bilirim; peki parça parça dökülür mü kâlb sayfanın ortasına? Yutkuna yutkuna okuyarak tek tek harfleri, yolum bir an evvel aşağılara varsın istiyorum. Hemen sonu gelsin şiirin hemen olsun bitsin. Neden peki, okumak zorunda mısın ki? Değil .. Okumakla değil derdimiz, derdimiz okuyamamışlıkla!!! Okuyamamışlarla yan yana yürüdüğümüz yollarda, gölgemizden daha çok gölgesizlerin yakarışlarına bakıyoruz.
“Yakın bizi”
Diyorlar.
“Vurun öldürün, asın!!!”
Asılmalı!!!
Asılmalılar!!!
Kimin umurunda! Kutsallıklarımıza oligarşi etiketini yapıştırıp hiyerarşilerde zenginliğin, ufkun aydınlığı peşinde sürüyorlar. Post- demekten moderniteye varmıyor dilimiz. Çağdaşlık, uygarlık… Böyle mâsumlarla, mâsum görünen ninnilerle uyuşturuluyor dünya – cemiyetler-. Birkaç gün öncesinde bir gazete sayfasının haberine çarptı gözüm. İngiltere diyordu ya da Hollanda mıydı(?) Bir mevzuu için kapatma davası diyordu. Hukuki düzene takılıversin aklım, cinnetlik yerinde göğsü sıkıştı ruhumun…
Pozantı günah keçisi diyebiliyorum sadece, sana bana vakit kalmasın diye ötelerini düşünmeye…
Sonra suları çekiliyor kıyılarımın vurarak kıyıya yıldızlarını. Diyorum kendi kendime: boşver Azize, gerçeklerden bize ne!!!
Aklıma düşüyor şâir, dur diyorum yine. Dur!!! Lâkin çıkıp konuşsak ya yobaz olur adımız ya militan ya terö.. devamı neydi bu kelimenin, yeri mi şimdi unuttum demenin..
Ama Azize! Şâir’in de dizelerin bir yerinde dili dolanmıyor mu göğsünde tıkanmış hıçkırığına? Demiyor mu:
“Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize şehirleri yakacak Peygamberler gönder!”
Biraz öncesine takılıp:
“Allah’ım Allah’ım sana inandıkça her yer çil çil cami
Her yer kimsesiz gariban ve burası mı sana kılınan secdeler?
Al alnımı geri...
Taşıyamam!”
Azize, belli ki nefesi ağır geliyor canına şâir’in; belli ki ölümlerde nefeslenip ölmeye dua ediyor dili döndüğüce. İnsan kimdi Azize, kimdi? İnsanoğlu’nu Âdemoğlu’ndan ayırdıydık ya evvelinde, bu soruyu kime sormalı sence kime? İnsanoğlu demeye varmıyor dilim. Âdem dersek ne dediğimiz daha kolay anlaşılır belki de. Ağıdın aynı sözlerini bir daha dinleyelim mi?
“Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize şehirleri yakacak Peygamberler gönder!”
Güvercinlerin, örümceklerin hani siper oldukları kara parçası vardı ulu’ların yurdunda. O cana, canâna “medet” deyip gelenleri vardı. Giderken de bize öğüdünü bırakıp gitmişti hani…
Âdemoğlu bugün ay’a uzay’a gidiyor ya hani sonra benim ve senin aklının alamayacağı kadar karışık işlerde çok başarı deniyor ya yapılanlara…
Evet Azize, bunları yapana akıllı denir değil mi, hem de zeki de denebilir. Benim senin aklın olmasın öyle afilli, dünya kendini dönebilsin yeter ki ve demesi gibi Ebû… “benimle dolsun cehennem, kimse değmesin o ataşa”... Şimdi ne demeli Azize ne demeli? Onlarca binlerce kez gönderilmedi mi peygamber? En sonuncusu da ardında bırakmadı mı kâinatın sırrını ve şahit değil mi Hakk’a misk-i amber!!!
“Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize şehirleri yakacak Peygamberler gönder!”
İşte Azize, kıyâmet sebeplerimiz bunlar, yeni peygamber sebebi değil… Azize, okumak demiştim ya.. Ayşegül sirkte serisini hatırlıyor musun? Biz sökebildik mi sence… Biz de bir şey bilmiyoruz Azize, biz de bilmiyoruz inan. Bize öğrettiklerinin neden tersinde kulaç atıyorlar onlar neden! Niye Azize, niye sahip çakamadı çok zeki milletler kendilerine…
Yalan Azize her şey yalan! Kimse güçlü değil, kimse dürüst değil!!! Bak yine yerinde ne demiş şair:
“Kumkapı-Kurtuluş arasındaki esnaf lokantalarında ömrümüzü veriyorlar tabakta
Polislerin Travestilerin ve Mültecilerin arasında Azize
Oturup ömrümüzü yiyoruz.”
Yemek sorun değil Azize, ömrümüzü yiyorlar demek de! Yediğimizi bilip de izlemektir çeken ipe!
"Hicret et" diyorsun Azize!
Götürebildiğim sadece bedenim”
Bir topluluğu izliyordum o dakika, dünyanın en kalabalık yerinin en kalabalık hâli. Onlar insan işte, insan onlar işte! Buradaki gibi haykırırken gece -ağlayıp yıldızlarına-, insanlar oracıklarda emanetlerini kusmakta. Böyle işte, dünya kendini böyle dönmekte.
Azize, bunlara dövünmek ağlamak da yakışmaz kimseye bilin – biliyorsun- değil mi. Yine şair demiş ki:
“Şimdi yeryüzünde okunan tüm ezanlar Allah’a çekilmiş kılıçtır!”
O ezanlar, selâ okunmadan önce ıslah ol çağrısı değil midir Azize?
Ben çok yorgunum Azize ve çok güçsüz.. Ve çok câhil. Seninle aldıklarımızı hakkıyla saklamayı umit ederek gidelim Azize, herkes kendi dünyasının hükümdarı olmanın peşinde ve ne benim ne de senin kılıcı bıçağı yok cebinde. Zaten onu da öğretememiştiler ya Azize, ağlama; daha kaç dünya gelecek ki güllü çiçekli de gidiyoruz diye ağlayalım…
Ve son olarak Azize:
“Plastik aşklar dünyasında yapraklar yapmadır.”
Bu naif cümle.. Bu günahsız, ak cümle. Bu dürüst cümle.. Hangi aşk, hangi yaprak, hangi dünya..
Burası çok ağırdı Aziz’im..
Ve şimdi suyun dibinden çıkmak istiyorum yüzeye, nefessizlik değil şikâyetim; ben gerçekten öyle böyle hisseden değilim…
“Peki beni şimdi kim affedecek?
Öyleyse ilk taşı sen...
Son taşı ise günahı olmayan atsın Azize !”
Sanat adına hep toplumla ilişikli sorular çıkıyor bu ara sınavlarda. Sanatçı nedir ve genelde doğru şık "topluma ayna olabilecek eserlerin yanında bir de toplumun aynasında durup ağlayanı veya güleni oynayabilen" oluyor. Şiirimizde tam da bunu görüyoruz. Bugün Kuzey yarım kürede oturup güneye ağlayabilen ya da mutluluğuna ortak olup ışıklarını yakabilen kişi gibi... Bunun için, çalışmalarını paylaştığı için Şâir'e teşekkür ediyorum.
Ve...
Bu sayfanın dizeleri, harfleri hep kitâbelik düşüncelere iter beni. Saatlerce tek bir dize üzerinde düşündüğümü hatırlıyorum. Tabii düşünüp düşünememekle derdim yok benim, sadece kalemin ne kadar sorguladığını görmek etkiliyor. Aziz.. Azize.. İnsan dediğimizin her zaman yoktur içinde bir konuşanı. O sesi duyabilene ne mutlu… Kendini duymayan beni niye duysun ki, kendini duymayan sırat’ın sebebini nasıl bilsin ki… Yukarıda dürüstlüğe değindim, çünkü yazdıklarımda o kadar da dürüst değildim. Eksik söylendi her şey. Kalabalık olur diye kesmedim sözlerimi, haddim değildir dedim kırmak Âdem’in kâlbini…
Ağrısını çekebilecek kadar güçlü olabilmek, bâzen okumak titretir derim ama yazmak yaşatır ve can havliyle suya batırmak ister yüzünü gözünü.. Su’dan nefes alınır çünkü…
Ümidi öldürmeden yaşamayı bilmek bile yeter zûlm’e…
Şiir için kelâm etmek gibi bir gafta bulunmayacağımı söyleyerek noktalamak istiyorum. Ve kelâmınızın dâimini dileyerek:
Şimdi suya gitmeli, ölümlülerin türküsünü söyleyerek.
**Havin_** tarafından 3/13/2012 10:44:54 PM zamanında düzenlenmiştir.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
"Gel kaybolalım... Kaybolalım ve bizi bulamasınlar!...Kaçarak ve saklanarak değil; Ortaya çıkarak gayb olalım!" dedim.”
Süre süre ayaklarını, sürte sürte kirpiklerini nemine; bir başına kalıp bıraksınlar ister kimi zaman insan kendini. Gözlerinin nereye baktığını sormasınlar diye kaybolmak ister. Sesler olmasın, kimsecikler olmasın.
“bağırmasınlar” “küfretmesinler” “sövmesinler” “dövmesinler”
“ö l d ü r m e s i n l e r”
…
Çığlığı nefesini kesiyordur ama göremezsin, görmediğin için de suçlama kendini. O senin gibi konuşamazdı, ağlamayı da senin gibi bilmezdi belki…
“Ama Azize kaybetmeyi seçti.Elindeki her şeyimi kaybetti Sonra da ellerini...
Öyle çok aradım ki onu. Ülkemde çocuklar büyürken... Azize yanında hayatımı da alıp gitmişti.. Şimdi karşımıza haya/t değil tecavüzler çıkıyor.
Ölümün tadı bıçak ağzında değildir her zaman, değildir.
Pozantı’ya sürme şair, sürme!
“Babasız büyüyen kızlarınkine ise (ayyaşlar)...”
İnsanoğlu’nun bâzıları ya da Âdem’den gelmişlerin bâzıları – çok farklı - dört yanı buzla örülmüş bir kafeste yaşarlar. Korkarak, kaçarak… Gücü yetmezler yapar böyle “bana dokunmayan yılan” deyip umur ile uğraşmamazlık etmek değildir dertleri. Sonra duydukları, biraz zorlayarak gördükleri…
Dışarıdaki hayat seyirlik mâdem ya içimizdeki nedir!!!
Çoğu zaman ölümlük, inan!
Şâir, bir mevzuu deyip bir karartıda yakmış kalemi ki utana utana ay arayışlarının ümitsizliği dolup gözlerinde akmakta.
“Büyüyünce gözlerini gözlerime bir düğme diye dikip
"Nereye gideyim baba" diye sordu bir gün
"Sen hayata aitsin
Git, istediğin yere git kızım
Git hayatı çalınmışlara...
Yaşa, sev, çoluk çocuğa karış
Benim bilmediğim bir yerde de öl!
Sen bana değil hayata aitsin çünkü...
diye
yırttım verdim gözlerimi ellerine!”
Bölük pörçük okunmaz bir şiir bilirim; peki parça parça dökülür mü kâlb sayfanın ortasına? Yutkuna yutkuna okuyarak tek tek harfleri, yolum bir an evvel aşağılara varsın istiyorum. Hemen sonu gelsin şiirin hemen olsun bitsin. Neden peki, okumak zorunda mısın ki? Değil .. Okumakla değil derdimiz, derdimiz okuyamamışlıkla!!! Okuyamamışlarla yan yana yürüdüğümüz yollarda, gölgemizden daha çok gölgesizlerin yakarışlarına bakıyoruz.
“Yakın bizi”
Diyorlar.
“Vurun öldürün, asın!!!”
Asılmalı!!!
Asılmalılar!!!
Kimin umurunda! Kutsallıklarımıza oligarşi etiketini yapıştırıp hiyerarşilerde zenginliğin, ufkun aydınlığı peşinde sürüyorlar. Post- demekten moderniteye varmıyor dilimiz. Çağdaşlık, uygarlık… Böyle mâsumlarla, mâsum görünen ninnilerle uyuşturuluyor dünya – cemiyetler-. Birkaç gün öncesinde bir gazete sayfasının haberine çarptı gözüm. İngiltere diyordu ya da Hollanda mıydı(?) Bir mevzuu için kapatma davası diyordu. Hukuki düzene takılıversin aklım, cinnetlik yerinde göğsü sıkıştı ruhumun…
Pozantı günah keçisi diyebiliyorum sadece, sana bana vakit kalmasın diye ötelerini düşünmeye…
Sonra suları çekiliyor kıyılarımın vurarak kıyıya yıldızlarını. Diyorum kendi kendime: boşver Azize, gerçeklerden bize ne!!!
Aklıma düşüyor şâir, dur diyorum yine. Dur!!! Lâkin çıkıp konuşsak ya yobaz olur adımız ya militan ya terö.. devamı neydi bu kelimenin, yeri mi şimdi unuttum demenin..
Ama Azize! Şâir’in de dizelerin bir yerinde dili dolanmıyor mu göğsünde tıkanmış hıçkırığına? Demiyor mu:
“Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize şehirleri yakacak Peygamberler gönder!”
Biraz öncesine takılıp:
“Allah’ım Allah’ım sana inandıkça her yer çil çil cami
Her yer kimsesiz gariban ve burası mı sana kılınan secdeler?
Al alnımı geri...
Taşıyamam!”
Azize, belli ki nefesi ağır geliyor canına şâir’in; belli ki ölümlerde nefeslenip ölmeye dua ediyor dili döndüğüce. İnsan kimdi Azize, kimdi? İnsanoğlu’nu Âdemoğlu’ndan ayırdıydık ya evvelinde, bu soruyu kime sormalı sence kime? İnsanoğlu demeye varmıyor dilim. Âdem dersek ne dediğimiz daha kolay anlaşılır belki de. Ağıdın aynı sözlerini bir daha dinleyelim mi?
“Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize şehirleri yakacak Peygamberler gönder!”
Güvercinlerin, örümceklerin hani siper oldukları kara parçası vardı ulu’ların yurdunda. O cana, canâna “medet” deyip gelenleri vardı. Giderken de bize öğüdünü bırakıp gitmişti hani…
Âdemoğlu bugün ay’a uzay’a gidiyor ya hani sonra benim ve senin aklının alamayacağı kadar karışık işlerde çok başarı deniyor ya yapılanlara…
Evet Azize, bunları yapana akıllı denir değil mi, hem de zeki de denebilir. Benim senin aklın olmasın öyle afilli, dünya kendini dönebilsin yeter ki ve demesi gibi Ebû… “benimle dolsun cehennem, kimse değmesin o ataşa”... Şimdi ne demeli Azize ne demeli? Onlarca binlerce kez gönderilmedi mi peygamber? En sonuncusu da ardında bırakmadı mı kâinatın sırrını ve şahit değil mi Hakk’a misk-i amber!!!
“Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize şehirleri yakacak Peygamberler gönder!”
İşte Azize, kıyâmet sebeplerimiz bunlar, yeni peygamber sebebi değil… Azize, okumak demiştim ya.. Ayşegül sirkte serisini hatırlıyor musun? Biz sökebildik mi sence… Biz de bir şey bilmiyoruz Azize, biz de bilmiyoruz inan. Bize öğrettiklerinin neden tersinde kulaç atıyorlar onlar neden! Niye Azize, niye sahip çakamadı çok zeki milletler kendilerine…
Yalan Azize her şey yalan! Kimse güçlü değil, kimse dürüst değil!!! Bak yine yerinde ne demiş şair:
“Kumkapı-Kurtuluş arasındaki esnaf lokantalarında ömrümüzü veriyorlar tabakta
Polislerin Travestilerin ve Mültecilerin arasında Azize
Oturup ömrümüzü yiyoruz.”
Yemek sorun değil Azize, ömrümüzü yiyorlar demek de! Yediğimizi bilip de izlemektir çeken ipe!
"Hicret et" diyorsun Azize!
Götürebildiğim sadece bedenim”
Bir topluluğu izliyordum o dakika, dünyanın en kalabalık yerinin en kalabalık hâli. Onlar insan işte, insan onlar işte! Buradaki gibi haykırırken gece -ağlayıp yıldızlarına-, insanlar oracıklarda emanetlerini kusmakta. Böyle işte, dünya kendini böyle dönmekte.
Azize, bunlara dövünmek ağlamak da yakışmaz kimseye bilin – biliyorsun- değil mi. Yine şair demiş ki:
“Şimdi yeryüzünde okunan tüm ezanlar Allah’a çekilmiş kılıçtır!”
O ezanlar, selâ okunmadan önce ıslah ol çağrısı değil midir Azize?
Ben çok yorgunum Azize ve çok güçsüz.. Ve çok câhil. Seninle aldıklarımızı hakkıyla saklamayı umit ederek gidelim Azize, herkes kendi dünyasının hükümdarı olmanın peşinde ve ne benim ne de senin kılıcı bıçağı yok cebinde. Zaten onu da öğretememiştiler ya Azize, ağlama; daha kaç dünya gelecek ki güllü çiçekli de gidiyoruz diye ağlayalım…
Ve son olarak Azize:
“Plastik aşklar dünyasında yapraklar yapmadır.”
Bu naif cümle.. Bu günahsız, ak cümle. Bu dürüst cümle.. Hangi aşk, hangi yaprak, hangi dünya..
Burası çok ağırdı Aziz’im..
Ve şimdi suyun dibinden çıkmak istiyorum yüzeye, nefessizlik değil şikâyetim; ben gerçekten öyle böyle hisseden değilim…
“Peki beni şimdi kim affedecek?
Öyleyse ilk taşı sen...
Son taşı ise günahı olmayan atsın Azize !”
Sanat adına hep toplumla ilişikli sorular çıkıyor bu ara sınavlarda. Sanatçı nedir ve genelde doğru şık "topluma ayna olabilecek eserlerin yanında bir de toplumun aynasında durup ağlayanı veya güleni oynayabilen" oluyor. Şiirimizde tam da bunu görüyoruz. Bugün Kuzey yarım kürede oturup güneye ağlayabilen ya da mutluluğuna ortak olup ışıklarını yakabilen kişi gibi... Bunun için, çalışmalarını paylaştığı için Şâir'e teşekkür ediyorum.
Ve...
Bu sayfanın dizeleri, harfleri hep kitâbelik düşüncelere iter beni. Saatlerce tek bir dize üzerinde düşündüğümü hatırlıyorum. Tabii düşünüp düşünememekle derdim yok benim, sadece kalemin ne kadar sorguladığını görmek etkiliyor. Aziz.. Azize.. İnsan dediğimizin her zaman yoktur içinde bir konuşanı. O sesi duyabilene ne mutlu… Kendini duymayan beni niye duysun ki, kendini duymayan sırat’ın sebebini nasıl bilsin ki… Yukarıda dürüstlüğe değindim, çünkü yazdıklarımda o kadar da dürüst değildim. Eksik söylendi her şey. Kalabalık olur diye kesmedim sözlerimi, haddim değildir dedim kırmak Âdem’in kâlbini…
Ağrısını çekebilecek kadar güçlü olabilmek, bâzen okumak titretir derim ama yazmak yaşatır ve can havliyle suya batırmak ister yüzünü gözünü.. Su’dan nefes alınır çünkü…
Ümidi öldürmeden yaşamayı bilmek bile yeter zûlm’e…
Şiir için kelâm etmek gibi bir gafta bulunmayacağımı söyleyerek noktalamak istiyorum. Ve kelâmınızın dâimini dileyerek:
Şimdi suya gitmeli, ölümlülerin türküsünü söyleyerek.
**Havin_** tarafından 3/13/2012 10:44:54 PM zamanında düzenlenmiştir.
"O senin gibi konuşamazdı, ağlamayı da senin gibi bilmezdi belki…"
Peki...
***
"Pozantı günah keçisi diyebiliyorum sadece, sana bana vakit kalmasın diye ötelerini düşünmeye…"
Peki...
***
"Yemek sorun değil Azize, ömrümüzü yiyorlar demek de! Yediğimizi bilip de izlemektir çeken ipe!"
Peki...
***
"Ümidi öldürmeden yaşamayı bilmek bile yeter zûlm’e…"
Peki...
***
Bu dost satırlara, canı gönülden peki...
Su'dan madem nefes alınır...
Madem okumak titretir ama yazmak yaşatır...
Öyleyse suya yazılmıştır Azize'nin gidişi...
Öyleyse suya yazılmıştır Ümid...Dalgalı bir gerçek gibi bir gider bir gelir kıyılarımıza...
Şimdi gittiğin tüm sulara selam söyle bizden Havin.
...
Peki...
***
"Pozantı günah keçisi diyebiliyorum sadece, sana bana vakit kalmasın diye ötelerini düşünmeye…"
Peki...
***
"Yemek sorun değil Azize, ömrümüzü yiyorlar demek de! Yediğimizi bilip de izlemektir çeken ipe!"
Peki...
***
"Ümidi öldürmeden yaşamayı bilmek bile yeter zûlm’e…"
Peki...
***
Bu dost satırlara, canı gönülden peki...
Su'dan madem nefes alınır...
Madem okumak titretir ama yazmak yaşatır...
Öyleyse suya yazılmıştır Azize'nin gidişi...
Öyleyse suya yazılmıştır Ümid...Dalgalı bir gerçek gibi bir gider bir gelir kıyılarımıza...
Şimdi gittiğin tüm sulara selam söyle bizden Havin.
...
güne düşen bu güzel çalışmanızı yürekten kutlar başarılar dilerim
emeğinize sağlık değer görmüş emek bize kutlamak düşer selam ve saygımla
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
emeğinize sağlık değer görmüş emek bize kutlamak düşer selam ve saygımla
sizin de o güzel yüreğinize sağlık.
teşekkür ederim
teşekkür ederim
Kalem ne kadar yakışıyor bu mısralara...He dolu hep derin...Yetmemiş yine kelimeler..Beyaz kağıt su gibi içmiş sanki...
Tebrikler, defalarca okudum...Slm ve dua ile..ESRA
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Tebrikler, defalarca okudum...Slm ve dua ile..ESRA
Kumkapı-Kurtuluş arasındaki esnaf lokantalarında ömrümüzü veriyorlar tabakta
Polislerin Travestilerin ve Mültecilerin arasında Azize
Oturup ömrümüzü yiyoruz.
Şimdi ezanları okunan bir İstanbul’dan Şam’a kadar koşup
Bütün zindanlardaki erkek çocukların annelerine
Kocalarınıza kiraladığınız aklınızı
başınıza alın çocuklarınızı ve kesin saçlarınızı
ve toplayın şehirlerin ortasında
Yakın!
Babalar da bıyıklarıyla beslesin ateşleri!
Bu taşeron İstanbul cehennemine odun olan Anadolu!
Sen dağılmadan dağılmayacak kalbimin Rabbi...
Rabbim yanıyor şantiyelerde, ___________________________muhhteşem di!
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Polislerin Travestilerin ve Mültecilerin arasında Azize
Oturup ömrümüzü yiyoruz.
Şimdi ezanları okunan bir İstanbul’dan Şam’a kadar koşup
Bütün zindanlardaki erkek çocukların annelerine
Kocalarınıza kiraladığınız aklınızı
başınıza alın çocuklarınızı ve kesin saçlarınızı
ve toplayın şehirlerin ortasında
Yakın!
Babalar da bıyıklarıyla beslesin ateşleri!
Bu taşeron İstanbul cehennemine odun olan Anadolu!
Sen dağılmadan dağılmayacak kalbimin Rabbi...
Rabbim yanıyor şantiyelerde, ___________________________muhhteşem di!
Şaban Aktaş (Homerotik)
13 Mart 2012 Salı 14:25:00
'A'nnesiyle büyüyen kızların saçlarına ay yaşlar basarmış!
Babasız büyüyen kızlarınkine ise ayyaşlar...''
...
Beğeni ile okudum Tebrikler saygıyla.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Babasız büyüyen kızlarınkine ise ayyaşlar...''
...
Beğeni ile okudum Tebrikler saygıyla.
Yani bu ülkede çocuklara karşı rejim içinde bir yönelim var. Jenosit kadar tehlikeli bir yönelimdir bu. Korkarak büyüyen bir çocuk gerçeği var. Karakol kafasıyla büyütülmeye çalışılan bir ağır insanlık suçu var.
Değil insana taş atsınlar, panzere taş atsınlar, cam kırsınlar insanın yüzüne karşı durup tükürseler dahi çocuklara uygulanacak tutum ve yöntemler böyle olmamalı dedirten cinstendir.
şiir kendi sesinden ses olup vicdana akıtıyor enerjisini...saygıyla
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Değil insana taş atsınlar, panzere taş atsınlar, cam kırsınlar insanın yüzüne karşı durup tükürseler dahi çocuklara uygulanacak tutum ve yöntemler böyle olmamalı dedirten cinstendir.
şiir kendi sesinden ses olup vicdana akıtıyor enerjisini...saygıyla
2020'de... 2025 te... bugün o karakollara bu çocukları tıkanlar, görecekler...
teşekkürler.
teşekkürler.
Züleyha Özbay Bilgiç
13 Mart 2012 Salı 13:06:03
sorgulayan sorgulatan bir şiir. çokça derin. kutlarım her dem şiirle
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Önce sorayım kimsin sen:)
Akşam film gösterimi vardı oyuncu ve yönetmenleri senaristi film sonrası bir söyleşi yapıldı filmin yönetmenine benzettim sizi ...
Bazen şiirden ne aldığın o kadar önemli oluyor ki tıpkı şu anda içinde bulunduğum anlayış gibi nerelere gidiyor insan daha önce hiç bilmediği duygulara görmediği ve göremediği mekanlara bu hakikaten çok severek okuduğum bir sayfa oldu teşekkürler ...
Tebrik ediyorum şairi şiiri ve seçkiyi saygıyla.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Akşam film gösterimi vardı oyuncu ve yönetmenleri senaristi film sonrası bir söyleşi yapıldı filmin yönetmenine benzettim sizi ...
Bazen şiirden ne aldığın o kadar önemli oluyor ki tıpkı şu anda içinde bulunduğum anlayış gibi nerelere gidiyor insan daha önce hiç bilmediği duygulara görmediği ve göremediği mekanlara bu hakikaten çok severek okuduğum bir sayfa oldu teşekkürler ...
Tebrik ediyorum şairi şiiri ve seçkiyi saygıyla.
Çok teşekkürler
o filmi merak ettim doğrusu...
saygılarımla
o filmi merak ettim doğrusu...
saygılarımla
...
... aslında öyle ifadeler ve öyle hecelerle katarlaşmış kelamlar sarfetmek isterdimki dizi dizi
... aslında ; eh işte azizim anla !...
... şiir gerçekten farkettirir ve acıtır ve kanatır ve................................................................... ;
... saygılar değerli kardeşim ve şairime,
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
... aslında öyle ifadeler ve öyle hecelerle katarlaşmış kelamlar sarfetmek isterdimki dizi dizi
... aslında ; eh işte azizim anla !...
... şiir gerçekten farkettirir ve acıtır ve kanatır ve................................................................... ;
... saygılar değerli kardeşim ve şairime,
aslında kelam etseydin keşke katar katar. bizi yazan bizi dertlenen o kadar az ki...
biz mi?
biraz sen... biraz o .... biraz bu..
biz mi?
biraz sen... biraz o .... biraz bu..
denizates
13 Mart 2012 Salı 10:25:43
"çok da demlenmeden,yine de yüreğinde bir sızıyla alemi dolaşan şiire saygıyla!" diye başlamak lazımdır bu kelama.demlense muhakkak rengi daha da olgun olacaktır...demlense bu şiir mesela benim için en güzel şiirlerden biri olacaktır...demlense mesela az daha,neredeyse son zamanlarda okuduğum en şairane şey olacaktır... hani demlenmek nedir ,onu da tam bilmem...okuyunca damağımda bıraktığı tada göre diyorum ben. bir okur olarak diyorum.şiiri sevmiş bir okur olarak.
azize metaforu çok kullanılıyor şiirde...evet ama bi o kadar d ayakışıyor...adamın azize'li şiirler okuyası ,yazası geliyor.oysa azize,ne kadar ironik...en az çocuk gözleri kadar.
hoş buldum seni..hoş kal şiir..
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
azize metaforu çok kullanılıyor şiirde...evet ama bi o kadar d ayakışıyor...adamın azize'li şiirler okuyası ,yazası geliyor.oysa azize,ne kadar ironik...en az çocuk gözleri kadar.
hoş buldum seni..hoş kal şiir..
Çok demlenmeye gelmedi. Savurdu şiir/ya hikaye kendini ciğerlerimden... Lakin haklısın.
teşekkür ederim.
teşekkür ederim.
Secde özgürlerin işidir...
Köleler secde etmez; isyan eder!
Şimdi yeryüzünde okunan tüm ezanlar
Allaha çekilmiş kılıçtır!
Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize
şehirleri yakacak Peygamberler gönder!
Şiiri defalarca süzgeçten geçirerek okudum, kesinlikle okunması gereken bir şiir. Her mısrası bir ders, bir öğüt adeta. Fakat belirtmeden geçemeyeceğm, üst kısımda yer verdiğim bölümün son iki mısrası isyan kokuyor. Bize elçi mi Peygamber mi göndereceğni en iyi Allah bilir. Bu durumda Allah'ın işine karışmaktir yazılan. Her ne kadar insanlığn azdığnı ve böyle bir çözümün gerektiğini anlatıyorsa da şair. Yapılan her isyan Allah'adir onun takdiri olmadan bir yaprak bile düşmüyorsa şüphesiz. Demek ki isyan etmeden evvel bin kere düşünmelyiz. Şiirin geneline baktığımda harika bir anlatım ve anlam görüyorum. Kaleme sağlık diliyor, güne düşüşünüzü kutluyorum. Saygılarımla
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Köleler secde etmez; isyan eder!
Şimdi yeryüzünde okunan tüm ezanlar
Allaha çekilmiş kılıçtır!
Bize şehirleri tutacak elçiler değil, bize
şehirleri yakacak Peygamberler gönder!
Şiiri defalarca süzgeçten geçirerek okudum, kesinlikle okunması gereken bir şiir. Her mısrası bir ders, bir öğüt adeta. Fakat belirtmeden geçemeyeceğm, üst kısımda yer verdiğim bölümün son iki mısrası isyan kokuyor. Bize elçi mi Peygamber mi göndereceğni en iyi Allah bilir. Bu durumda Allah'ın işine karışmaktir yazılan. Her ne kadar insanlığn azdığnı ve böyle bir çözümün gerektiğini anlatıyorsa da şair. Yapılan her isyan Allah'adir onun takdiri olmadan bir yaprak bile düşmüyorsa şüphesiz. Demek ki isyan etmeden evvel bin kere düşünmelyiz. Şiirin geneline baktığımda harika bir anlatım ve anlam görüyorum. Kaleme sağlık diliyor, güne düşüşünüzü kutluyorum. Saygılarımla
Bir isyanın duasıdır. Naz makamında...
Teşekkür ederim.
Teşekkür ederim.
Hasan Tan
13 Mart 2012 Salı 10:11:06
Emr-i bil-maruf ve nehyi anil münker'in şaircesi, sanatçası...Ki son zamanlarda bu manidar olgu geniş halk kitleleri tarafından pek hatırlanmayan, önemsemeyen durum karşımıza içi boşaltılmış bir aydınlanma, bir çağdaşlık olarak çıarılıyor sözüm ona avrupa sanatçı ve aydınları tarafından, ki hal böyle olunca da yapılan iş bizatihi münker oluyor;
Irak'a demokrasi götürme çabası gibi...
Biraz da kaza ve kader kavramlarını hatırladım şiir okurken, toplumun cebriyeci tutumu karşısında sorgulayıcı, irdeleyici bir tutum var şiirde, bu da bizim düşünen insanlarımızın, düşünen şiirlerimizin sorumluluk anlayışını gösteriyor. Ki hem inancımız gereği toplumsal olanı sorgulamalı, aykırı bulduğumuza karşı aykırı duruş sergilemeliz..
Zamanın şirk dinine bir isyan da var aynı zamanda ama bu kıt bilgimle bir din bilimci ve toplumbilimci ayaklarına yatmak abes olacağından şiiri tekrar okuyarak gidelim..
Ves-selam..
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Irak'a demokrasi götürme çabası gibi...
Biraz da kaza ve kader kavramlarını hatırladım şiir okurken, toplumun cebriyeci tutumu karşısında sorgulayıcı, irdeleyici bir tutum var şiirde, bu da bizim düşünen insanlarımızın, düşünen şiirlerimizin sorumluluk anlayışını gösteriyor. Ki hem inancımız gereği toplumsal olanı sorgulamalı, aykırı bulduğumuza karşı aykırı duruş sergilemeliz..
Zamanın şirk dinine bir isyan da var aynı zamanda ama bu kıt bilgimle bir din bilimci ve toplumbilimci ayaklarına yatmak abes olacağından şiiri tekrar okuyarak gidelim..
Ves-selam..
Bu ne içten bir yorumdur böyle.
Yüreğine diline sağlık yeniden ve yeniden...
Yüreğine diline sağlık yeniden ve yeniden...
Mehtap Yıldız
13 Mart 2012 Salı 09:16:54
sevgili Kadir
seni bualarda görmek çok mutlu ediyor beni..
ama şiiri okyunca şu notu düşmeden geçemeyceğim.
sevgili yağmur ile konuşmuştuk sokak çocukları ve doğu bölgesine yapılacak bir ziyaret hakkında berbaerce bir şeyler paylaşalım diye..
Avrupa yakasında olmanız ve iletişim kopukluğu ne yazık ki imkan vermedi.
bu içimde kocaman bir sızı gibi kaldı.
burada pay etmek istedim.
hep sevgi ve hep duamla güzel kardeşim
yolun ve yönün açık olsun daim inş...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
seni bualarda görmek çok mutlu ediyor beni..
ama şiiri okyunca şu notu düşmeden geçemeyceğim.
sevgili yağmur ile konuşmuştuk sokak çocukları ve doğu bölgesine yapılacak bir ziyaret hakkında berbaerce bir şeyler paylaşalım diye..
Avrupa yakasında olmanız ve iletişim kopukluğu ne yazık ki imkan vermedi.
bu içimde kocaman bir sızı gibi kaldı.
burada pay etmek istedim.
hep sevgi ve hep duamla güzel kardeşim
yolun ve yönün açık olsun daim inş...
Doğu bölgesine gitmek isteyen birileri olursa yağmur kardeşimle grup olarak yola çıkabilirsiniz. Ben de müsait olursam eşlik ederim.
Genel de gezilerimi tek yapıyorum. İnsanların zamanı ve pozisyonu uygun olmayabiliyor.
Kocaman sızınızı bir gün dindirebilmeniz dileği ile
kapım her daim açık
saygılar.
Genel de gezilerimi tek yapıyorum. İnsanların zamanı ve pozisyonu uygun olmayabiliyor.
Kocaman sızınızı bir gün dindirebilmeniz dileği ile
kapım her daim açık
saygılar.
Tek kelime yazsa hayatın tüm çıplaklığı, kirlenmişliği gözlerimin önüne gelir; kendini yoksullara, çıplak kalanlara, soyulmuşlara ve ezilenlere adayan bir yürek ve kocaman yüreğiyle dik duruşuyla karşımıza çıkar sevgili Kadir.
Aslında her dizesi bir hikayedir fakat hayatın gerçekleri, her cümlesi insanı önemseyen haykırmalarıyla, yiğit mi yiğit durur.Cesur ve ezberi bozan ve gündelik toplum olumsuzluklarını dile getirir ve şamarcasına gözlerine sokar apolitikliğin dışında kalan kesimlere...
Domuz eti haram bilipte, kul hakı yemeyi mübah sayanlaradır; cinayetçiliği, ezmeyi ve makyavelistliğiyle mümin görenlerdedir bu şamar bir bakıma...
Ah dostum, ilk taşı atacak bir günahsız kaldık mı ki? ilk taşı atmak belki çocuklara kalacak.
Alkışlıyorum bu şaheseri ve cesur yüreği
Saygımdasınız
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Aslında her dizesi bir hikayedir fakat hayatın gerçekleri, her cümlesi insanı önemseyen haykırmalarıyla, yiğit mi yiğit durur.Cesur ve ezberi bozan ve gündelik toplum olumsuzluklarını dile getirir ve şamarcasına gözlerine sokar apolitikliğin dışında kalan kesimlere...
Domuz eti haram bilipte, kul hakı yemeyi mübah sayanlaradır; cinayetçiliği, ezmeyi ve makyavelistliğiyle mümin görenlerdedir bu şamar bir bakıma...
Ah dostum, ilk taşı atacak bir günahsız kaldık mı ki? ilk taşı atmak belki çocuklara kalacak.
Alkışlıyorum bu şaheseri ve cesur yüreği
Saygımdasınız
domuz haram
ya domuzluk?...
domuzlaşalım diye uğraşıyorlar.oysa gözünü sevdiğim domuz bile diğer domuz yavrularına tecavüz etmez. şantiyelerde yakmaz...
İlk taşı kim atar bilemem.
Son taşı günahı olmayan atsın!...öyleyse taşla(n)maya devam..
ya domuzluk?...
domuzlaşalım diye uğraşıyorlar.oysa gözünü sevdiğim domuz bile diğer domuz yavrularına tecavüz etmez. şantiyelerde yakmaz...
İlk taşı kim atar bilemem.
Son taşı günahı olmayan atsın!...öyleyse taşla(n)maya devam..
sevgi_yumagi
13 Mart 2012 Salı 09:05:53
Peki beni şimdi kim affedecek?
Öyleyse ilk taşı sen...
Son taşı ise günahı olmayan atsın
çok güzel ellerine yüreğine sağlık harika
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Öyleyse ilk taşı sen...
Son taşı ise günahı olmayan atsın
çok güzel ellerine yüreğine sağlık harika
âh şaşkınlığımın muhacir bakışlı sızısı!...
gözlerimdeki evreni senin yüreğindeki kuyuda yitirdim...
bak! kör bir çığlığın koynunda şimdi sükûn!...
tebrikler...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
gözlerimdeki evreni senin yüreğindeki kuyuda yitirdim...
bak! kör bir çığlığın koynunda şimdi sükûn!...
tebrikler...
âh şaşkınlığımın muhacir bakışlı sızısı!...
işte bu'yum...
teşekkürler
işte bu'yum...
teşekkürler
Kesinlikle şiir çok iyi idi. Ve Okuduğum için şanslıyım. İnsanlığın hızlanan çöküntüsü gerçekçi bir dille aktarılmış. Kutluyorum.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Büyük şiir. Destansı bir ahlak sorgulaması. Sıradan gibi görünüp içten içe ihtişamını hissettiren dizeler...
Rezil bir İstanbul. Annesiz büyüyen kızlar. Babasız büyüyen kızlar. Bu sefer İstanbul'dan başlayan bir hicret. Kendi içinin bir tarafından, başka bir tarafına.. Belki dünyanın en uzun göçü.
Dünya bu kadar kötüyse tabii ki sorgulamaya kendimizden başlayacağız. Bu şiirin şairi gibi...
Tebrikler.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Rezil bir İstanbul. Annesiz büyüyen kızlar. Babasız büyüyen kızlar. Bu sefer İstanbul'dan başlayan bir hicret. Kendi içinin bir tarafından, başka bir tarafına.. Belki dünyanın en uzun göçü.
Dünya bu kadar kötüyse tabii ki sorgulamaya kendimizden başlayacağız. Bu şiirin şairi gibi...
Tebrikler.
" Belki dünyanın en uzun göçü" demişsiniz ya aynen öyle işte..
teşekkürler.çok ca...
teşekkürler.çok ca...
Dünya cehennem ,biz çırpınan ve ölmeye yüz tutmuş balıkları seyre dalmışız ,bazen Afrika,Filistin ,başka diyarlar,ve çoğu kez burnumuzun dibinde akan hayatlar; sokak altları ,sokak üstleri,varoşlar,para karşılığında küçük kızlarını satan babalar,yetişme yurtlarındaki ayyaşlar...
Hayat kimine bal börek ,kimine hiçlik ..
Şiir bize zamanın kaburgasının dağıldığını söylüyor / şiir güzel ama acıtıcı insanın içini oyan ...
Saygımla ..
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Hayat kimine bal börek ,kimine hiçlik ..
Şiir bize zamanın kaburgasının dağıldığını söylüyor / şiir güzel ama acıtıcı insanın içini oyan ...
Saygımla ..
zamanın kaburgası dağıldı demek.
eyvallah yorumunla yeniden...
diline sağlık
eyvallah yorumunla yeniden...
diline sağlık
MustafaTosun
13 Mart 2012 Salı 01:02:29
Defalarca okumak lazım bu şiiri. Hürmet ederim, tazim ederim.
Berhudar olun...
(Sayfama beklerim, okunmaya muhtaç şiirlerim...)
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Berhudar olun...
(Sayfama beklerim, okunmaya muhtaç şiirlerim...)
Kardeşim, yoldaşım, gerçek eylem adamı kayıpkentli
az önce televizyonda izledim seni,
bilmeyenler bilmez, senin İstanbul denen yaşlı fahişenin rahminde yaşanan yangınları,
bende senden biliyorum, biliyorum en varoşunda, en kenarında semtlerin...ve karanlığın yaralı sırtı...
Bazen siyah afrikalı kardeşlerimin yıkık barakalrında, bazen tekmelenen hayat kadınlarını yerden kaldırırken görüyorum seni, bazen tinercilerin bitmiş dünyasında.
ve bazen de Azize ye yüklerken dünyanın bütün günahlarını
Fikrin ne olursa olsun kardeşim, seni herkesten iyi tanıdığım için biraz da;
yanındayım kendini bir şiire her hançerlettiğinde
en çok senin kanadığını, biliyorum yüzünde o eylemden dönen adamın gülümsemesi soğumamışken daha
içindeki tehlikeli vadilerden geçirdiğin kervanı
Şiire ve A.Kadir kardeşime kocaman saygılar bırakıyorum...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
az önce televizyonda izledim seni,
bilmeyenler bilmez, senin İstanbul denen yaşlı fahişenin rahminde yaşanan yangınları,
bende senden biliyorum, biliyorum en varoşunda, en kenarında semtlerin...ve karanlığın yaralı sırtı...
Bazen siyah afrikalı kardeşlerimin yıkık barakalrında, bazen tekmelenen hayat kadınlarını yerden kaldırırken görüyorum seni, bazen tinercilerin bitmiş dünyasında.
ve bazen de Azize ye yüklerken dünyanın bütün günahlarını
Fikrin ne olursa olsun kardeşim, seni herkesten iyi tanıdığım için biraz da;
yanındayım kendini bir şiire her hançerlettiğinde
en çok senin kanadığını, biliyorum yüzünde o eylemden dönen adamın gülümsemesi soğumamışken daha
içindeki tehlikeli vadilerden geçirdiğin kervanı
Şiire ve A.Kadir kardeşime kocaman saygılar bırakıyorum...
Ah, kalem yoldaşım.
yapılanların duasının şiirini yazan adam... yanımdasın ve bizi bizi yan yana taşlasalar da...
yapılanların duasının şiirini yazan adam... yanımdasın ve bizi bizi yan yana taşlasalar da...
x adamus
12 Mart 2012 Pazartesi 21:34:30
Son taşı atacak kimse olmayacak.
Ki günahsız kimse olmadığı gibi.
Tebrikler teşekkürler kayıp kentli.
Bu yoruma 2 cevap yazılmış.
Ki günahsız kimse olmadığı gibi.
Tebrikler teşekkürler kayıp kentli.
x adamus
13 Mart 2012 Salı 09:31:27
Son taş atılana kadar recm ve tuz...
tuz ve ... sütun..... Hani Lût'a demişlerdi arkanıza bakmayındiye. Bir karısı baktı geriye ve tuz kristallerine döndürüldü.
''İnna lillahi ve inna ileyhi raciûn''demeli bence burada.Ki son taş gelmeden önce.
tekrar tebrikler.
tuz ve ... sütun..... Hani Lût'a demişlerdi arkanıza bakmayındiye. Bir karısı baktı geriye ve tuz kristallerine döndürüldü.
''İnna lillahi ve inna ileyhi raciûn''demeli bence burada.Ki son taş gelmeden önce.
tekrar tebrikler.
Son taş atılana kadar recm ve tuz...
tuz ve ...
teşekkürler.
tuz ve ...
teşekkürler.
şiir çok iyi .
uzun şiirlerde sona gelemem genelde , bu şiir ise baştan sona tek tek zihne kazınacak dile pelesenk olacak türden ..
hakikaten tebrik ediyorum defaatle okunmalı .
"Al alnımı geri...
Taşıyamam!"
"Uf" deyip şuracıkta ölebilir miyim?
...
Her mısrası ile hem can yakan, hem de "ne kadar da haklı" dedirten bir şiir.
Hele de o kızlar ve anneleri ve babaları le ilgili olan mısralar...
Nasıl akış akış... Gürül gürül okutuyor şiir, yormadan, ama beynimize bir şeyleri çaka çaka.
Sevgili şiir saçlı, ellerin de, yüreğin de şiir kokuyor senin, ama öyle kitabın ortasından ki...
//
TEBRİK ETTİM TÜM YÜREĞİMLE / SEVGİLERLE AZİZİM.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Taşıyamam!"
"Uf" deyip şuracıkta ölebilir miyim?
...
Her mısrası ile hem can yakan, hem de "ne kadar da haklı" dedirten bir şiir.
Hele de o kızlar ve anneleri ve babaları le ilgili olan mısralar...
Nasıl akış akış... Gürül gürül okutuyor şiir, yormadan, ama beynimize bir şeyleri çaka çaka.
Sevgili şiir saçlı, ellerin de, yüreğin de şiir kokuyor senin, ama öyle kitabın ortasından ki...
//
TEBRİK ETTİM TÜM YÜREĞİMLE / SEVGİLERLE AZİZİM.
Aslında şiir tekrarlarını sevmem. Fakat bazen kıyıda kalmış olabilirler.
Büyüyünce gözlerini gözlerime bir düğme diye dikip
"Nereye gideyim baba" diye sordu bir gün
"Sen hayata aitsin
Git, istediğin yere git kızım
Git hayatı çalınmışlara...
Yaşa, sev, çoluk çocuğa karış
Benim bilmediğim bir yerde de öl!
Sen bana değil hayata aitsin çünkü... "
Değil mi Şiir ?
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Büyüyünce gözlerini gözlerime bir düğme diye dikip
"Nereye gideyim baba" diye sordu bir gün
"Sen hayata aitsin
Git, istediğin yere git kızım
Git hayatı çalınmışlara...
Yaşa, sev, çoluk çocuğa karış
Benim bilmediğim bir yerde de öl!
Sen bana değil hayata aitsin çünkü... "
Değil mi Şiir ?
Şiirden anladığın çok doğru arkadaş emeğine kalemine sağlık. Güzel bir şiir okudum.
Aşağıya aldığım bölüm çok çarpıcı en sevdiğim bölüm diyebilirim. Fakat dünyanın en güzel siyahı: Turgut uyar'ın Dünyanın en güzel arabistanı'nı çağrıştırıyor bu işi bozuyor işte. Paylaşım için teşekkürler arkadaş.
"Karısını özleyen bir Afrikalıya yüzünü soruyorum.
-"Dünyanın en güzel siyahı" diyor..."
Evinden binlerce km uzaklarda bir Afrikalı, kendisini görünce yüzlerini çeviren bunca beyaz kadının arasında anladı eşinin dünyanın en güzel siyahı olduğunu...
ben de teşekkür ederim emra abim.
ben de teşekkür ederim emra abim.
Uzak kaldığım onca zaman en çok Azize'yi okudum sessizce. Kimseler görmezken ve onunla ağladığım ve sustuğum sonra da öylece uyuyakaldığım ne geceler bilirim...
Bu sayfa da en özellerimden, mutlaka geleceğim... (- kendime notumdur-).
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 12.3.2012 15:28:49
Puan
: 255.0 / 51 kişi
Okunma Sayısı
: 6895
Yorum
: 38 yorum
Beğeni
: 41 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
isyan ve teslimiyetin ince çizgisinde incecik bir sır duruyor...
sırrı yazana anlayanlara selam olsun...
son taşın sahiplerini taşır bir taş ağırlığında dünya...