12 MARTNedensizliğinde boğulur gecenin Uzak yıldızlar düşer gözlerine Karanlık ay şavkını saklar Yaprak kımıltısız, ağaç çıplak Suskun şehrin ayazları Rüzgar tiz sesli, katledilmiş türküye eşlik eder Geceye uzanmış yorgun ayaklar Mahzenlerin nemini solur yürek Örer örümcek ağlarını usulca beyne Kavranmaz boyutu soruların Ana sütü gibi ak saf arı duyguları nerede? Geri almak ister uzanır elleri boş Anlamsızlığın anlamını düşünür saatlerce Bastırılan korkuların kehaneti gerçek Kirlenen zaman bitik Bir neden olsaydı ellerinde sevgiliden Kolaydı siyah çelenk koymak yitirilmişliğe Acılar ve anılar hortlar Özlem en harlısından yanar Kutup dört duvar çatlar Kıvrılır, çeker ayakları karnına Gelecek şafağı bekler Yastık okşar saçlarını Uyku dargın Gece karanlık Gece soğuk Gece sessiz Ve nedensiz |