HÜZÜN REMİZLERİ.../İlticamdır sana müptela bir karanlığın Ey! uhud bakışlarında Ahdin rengine bürünen yar! Suyun aksine düştüğünden beri Kırık dökük mızrabın tellerinde uyur Sabrı acıya buladığım intİzar... Gidesim var Güle sitem büyütüp sarılasım dikene Bundandır Hâleli gecelere düşen sukûtum Kendime avuttuğum sitemlerim Yağmur düşmemiş çoraklığı yüreğimin... Gün daha değmeden âsi şafağa Ve durulduğunda ummanlar Güz yorgunu melale aşinayım Gölgemde hüznün remizleri Suskun ve soğuk Erdeminden soyunmuş donuk yüzlü aynalar… Göğün sisine asarım anıları Dağ serinliği gözlerin kalır sahrada… Anılar ahraz… Bilirim yersizdir bu telaşlarım Hiçliğin kıyametinde Ölüm vuslatını ağırlar ayak izlerimde Manasını yitirmiş sözler yürür içimde Sus! Vefanın kapısında demlensin dualar... Büsbütün sendelemeden hayat Ve yoksulluğa göçmeden sevdalar... Züleyha Özbay Bilgiç /Kütahya ŞUBAT/ 2012 |