Ay Işığında Mandalya (Akbük) KörfeziŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Gönül coştu mu öykü aranmaz
Şiir öyküsünü kendi kendine bulur. Aşıka mızrap tel sorulmaz El kendi kendine teli bulur. Dağlar göz alımına koyu yeşil Etekleri mavi sularda serpilir. Çam, çalı, meşe, kocayemiş ve zeytin Her biri ötekinden cömert ve zengin Kızgın güneşte boylu boyunca dinlenir. Sen bu kıyıları bilmezsin güzelim Bu kumsal, bu deniz seni bilir… Sütbeyaz noktalar gibi yazlıklar Körfezin koynunda sıra sıra dizilir. Acem gülü, yasemin ve begomvil Yoluna serpilmiş al şalvarlı gelindir. Nane, kekik , püren kokulu bayırlar Börtü böceğe nimettir, berekettir… Sen bu kıyıları bilmezsin güzelim Bu çiçek, bu böcek seni bilir… Bir ay doğar tez akşamdan Kararan sular yıkanır şavkından. Sabahtan akşama dolanan şu adam Işık sağnağı yağarken Ay’dan Uzayıp giden yakamozlar Sevdalı adamı usulca yutar… Sen bu kıyıları bilmezsin güzelim Burası Mandayla Körfezi’dir Esen yelinde bile adın gizlidir… Aykar Veli (Didim ,08.07.2007) |