“Sarıkamış gazisi rahmetli dedeciğime…”

SARIKAMIŞ DESTANI

Serde var delikanlılık çağları,
Geçtik ovaları, aştık dağları,
Virane olmuş Erzincan bağları,
Eritir bir türkü yürekteki yağları…
*
“Karadeniz inim inim iniler.
Aldı da gitti yarimi gemiler…”
*
Bir akşam yeni doğan bir ayla,
Göründü karşıdan Erzurum yayla.
Zabitan atlı, nefer yaya,
Geçtik paşanın önünde içtimaya…
*
Erzurum çarşı, pazar asker dolu,
Açıldı önümüzde Sarıkamış yolu.
Kar ,boran göz gözü görmez oldu.
Vadilerde aç kurtlar uluyordu…
*
Yol vermez ki Allahü Ekber dağları.
Aşılmaz belleri, bulunmaz yolları.
Tökezlenip kara saplanan atları,
“Deh!” dedik, “deha!” dedik gitmez gayrı..
*
Buzdan ağaç oldu her Osmanlı askeri,
Yapışmış dipçiğe, ayrılmaz eli.
Pusuda yatarmış Rus’la ,Ermeni
Ric’at dediler, çekildik geri…
*
Yerde buz, gökte ay parlak,
Kaçtık baş açık, ayak çıplak,
Düşe kalka, yayan yapıldak,
Memo der: “Ah, Erzurum’a bir varak!”.
*
Dağ taş bürünmüş beyaz örtü,
Uzaktan göründü Köprü Köyü.
Yollar olmuş anacık babacık günü.
İnletir yürekleri o acı türkü…
*
“Karadeniz inim inim iniler..
Sabi çocuk babam diye iniler…”
*
Bit derdi bir yana, başa bela açlık,
Can havliyle Erzurum’a zor vardık.
Çarşı , pazar birbirimizi aradık,
Bir ben sağım, bir de Topal Sadık.
*
Ah , sılaya bir vasıl olsaydım !
Önüme acılı tarhanayı koyaydım,
Derken gözlerim karardı, bayıldım,
Merzifon şifa yurdunda ayıldım…
*
Odalarda inler nice körpe canlar,
Kimi anam der, kimi nazlı yâr.
Deli divane , hoş hoş bakarlar,
Gözlerinden sicim gibi yaşlar akar…
*
“Karadeniz inim inim iniler,
Boynu bükük kaldı taze gelinler....”

Veli Aykar