karşılıksız çekti sevmeler

ağacı çiçekleyen acil iklimlerdim bir koşu inip ovaya
dona kaldım ayet suyunda
tozlaşan bir çenek taktı yalvacı kırklar
dalları salkım baygınlıklar nisanı
hüzünler geldim kapı ..açıl bir latife değil
saçları dağınık bir şarkı dudağın
alnıma bir güvercin yemi incecik

dokunsam kırılacak gök
dokunsam yanacak düş
uçmanın keyfi

döktüm durmadan içimdeki irini latin harflere

hiç bir şey sen olmadım sana ne sözler söyledim
içimde burukluk taşı dört divanda
seyrelip ılgazı koca merdan

açlığı ova sandım kültür ekilen gövden bir halayık
kuzeyden sinir ucum
batır sancımı ortalığa
batır kalbi kanıma
dünya durmuş bir kadan dudağı yırtık annem

akşam düşerken sabırsız sokak leylaklar kovdu
geçtiğime çentik atarken çitler
aldattım kendimi bir kavşakla
zayıf kalan ömrüm dönerken köşe
hülyalı her biri rüyalı odalar çizdi
kırmızı koltuklar göğsünde
tutuştu dilime annem göçmen türküsü

gül dokunur yaraya kanma çocuk
aşk karşılıksız kimsedir

Hüseyin Bozkurt