Selva
aşkın ve alazın dilsiz yanıydın
köm olmuş duyuların var selva ! gecesi gün görmüş ezeldi aklın hep böyle derin bir gitmektir sığdırdın yüzdürdüğüm sulara kalbini söyle kalbim hazırlasın bir bardak demli çay bir bardak ökse otu şurubu yaz gelmiş olurdun bir hüzün içinde gemiler yanağından ummana bir zayıflığım sendin içime kor olan dayanılmaz çağrın ıslıklar getirdim dilin altına hayatlar koydum imlasız bir sözcük bulamadım derdime aşkın acı yeriydin selva karanlık dayadı ağzıma kuşkular yaşıyormuşum yaptım sende rüyalar teki kaybolmuş bir ayakkabı su çekmiş varlığımdın sesin kargılanmış bir cisimdi kalbimde kimsenin yüzüne hişt dememiş olmamış hiç dilsizi HÜSEYİN BOZKURT |