(Muhsin Yazıcıoğlu’nun bu dünyadan göçüşünün ardından Üşüyorum şiirinden esinlenerek yazılmıştır.)

ÜŞÜYORUM 2

Bir coşku var içimde helikopterdeyim, gidiyorum.
Çağlayancerit’ten nereye mi? Bilmiyorum.
Belki de sonsuzluğa kim bilir.
Bugün hava bir başka soğuk üşüyorum.

Önümüzde koca koca dağlar var.
Olsun biz ne dağlar, ne engeller aştık.
Cehaletle, yolsuzlukla, haksızlıkla savaştık.
Allah’ım bu nasıl bir gün çok soğuk üşüyorum.

Başka, bambaşka bir coşku var içimde,
Bu sefer olmadı, sisten önümü göremiyorum.
Ne olduğunu anlamadan dağa çarpıyoruz.
Karlar üzerindeyim, hava çok soğuk üşüyorum.

Buz tutmuş karların üzerindeyim.
Bize ne olmuştu? Helikopterimiz niye düşmüştü?
Yoksa bu bize yapılan bir suikast mıydı?
Ama şu bir gerçek; kar çok soğuk üşüyorum.

Yattığım yerden kalkmak istiyorum.
Yaralıyım, dermanım yok, bir türlü kalkamıyorum.
Ne olur üzerimi örtün, nerede benim paltom?
Hava karardı, ayrıca çok soğuk üşüyorum.

Ey sonsuzluğun sahibi! Sana ulaşmak istiyordum.
Galiba bu isteğim yerine geliyor.
Dayanamıyorum, hava çok karanlık ve soğuk.
Elveda hayat diyor, son nefesimi veriyorum.


24.04.2009