Sensizim...Ben hep elimi uzattım Yardımımı bekleyen ellere... Küçüktüm, Futbol oynamayı bırakıp koştum Düşen arkadaşımın elinden tutup, Yerden kaldırmak için... Onu teselli ederdim... Bir şey yok oğlum geçer şimdi, Hem erkek adam ağlar mı hiç derdim.. Büyüyüp genç bir delikanlı olunca da aynıydım... Terk edilen arkadaşımı teselli eden Aslında o kıza deliler gibi aşık Ama arkadaşım seviyor diye susan Ve kimine göre dünyanın en aptal insanıydım... Ben hiç beni sevsinler diye sevmedim birilerini... Ve ben sırf sevdiklerim üzülmesin diye sustum İçimden ağlamayı öğrendim.. Peki ne mi oldu... Hep ben kaybettim.. Hayat bana ne zaman gülümsediyse Zamanının geçtiğini farkettim... Hep bir yarım kalmış roman oldum... Kapağı açılmış ama tamamlanmamış bir roman... Ve sevdikleri tarafından yok edilen adam... Şimdi taş kesilmiş yüreğim... Sen sevgiden ne anlarsın diyorlar... Yüreksiz diyorlar... Doğru yüreksizim.. Ve ben hâlâ... Hâlâ SENSİZİM.. Asiyim Asabiyim |
Ben hiç beni sevsinler diye sevmedim birilerini...
platonik bir aşkın daha ince tarifi olabilir mi?...
tebrik ederim